*** ၀ိနည္းကိုသိျခင္းအားျဖင့္ အက်ိဳးေက်းဇူး။ ***

ျမတ္ဗုဒၶသည္ ၄၅ ၀ါ ကာလပတ္လံုး သတၱ၀ါေ၀ေနယ်တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားအလို႔ငွာဓမၼေဒသနာေတာ္မ်ားကို ေဟာေဖာ္ညႊန္ျပေတာ္

မူခဲ့ပါ၏။ ထို ဓမၼေဒသနာမ်ားမွာ ပိဋကတ္အားျဖင့္သံုးပံု၊ နိကာယ္အားျဖင့္ ငါးရပ္၊ ဓမၼကၡႏၶာအားျဖင့္ ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ ျမားေျမာင္က်ယ္၀န္း

လွပါ၏။ သုတ္၊ ၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာဟုဆိုေသာ ဓမၼေဒသနာေတာ္အားလံုးသည္ လူ၊ နတ္၊ ျဗဟၼာ
ရဟန္း၊ ရွင္၊ လူတို႔ သိဖို႔ႏွင့္ သိသည့္အတိုင္း လိုက္နာက်င့္သံုးရန္ ရည္သန္ၿပီး ေဟာၾကားေတာ္
မူျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ 

         ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္မွာ ရဟန္းသံဃာတို႔ လိုက္နာက်င့္သံုးရန္ ဘုရားရွင္က အာဏာေဒသနာေတာ္အျဖစ္ ျပဌာန္းေတာ္မူခဲ့သည္မွာ မွန္ပါ၏။ သို႔တေစ ရဟန္းသံဃာတို႔ လိုက္နာ
က်င့္ႀကံရမည့္ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္တို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမတို႔ မသိသင့္၊မသိထိုက္၊ မသိအပ္ဟူ၍ ျမတ္စြာဘုရားက တစ္လံုး တစ္ပါဒမွ် မိန္႔ေတာ္မမူခဲ့ပါ။ အမွန္စင္စစ္
လူ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔ အေနျဖင့္ ၀ိနည္းကိုသိျခင္းအားျဖင့္ အက်ိဳးေက်းဇူး ပိုမိုျဖစ္ထြန္းလာစရာ
သာ ရွိပါ၏။

         သာသနာေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္ၾကာ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေအာင္ အဓိကတာ၀န္ယူေနရေသာ
သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းႀကီးအား လူဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားက ပစၥည္းေလးပါး အစရွိသည္တို႔ျဖင့္
လွဴဒါန္းေထာက္ပံ့လ်က္ရွိရာ ၀ိနည္းကို သိရွိနားလည္လွ်င္ သိနားလည္သည့္ အေလ်ာက္ ပို၍
အပ္စပ္ေအာင္ လွဴဒါန္းႏိုင္မည္။ ပို၍ အက်ိဳးရွိေအာင္ လွဴဒါန္းႏိုင္ေပမည္။ *

         သာသနာ့သမိုင္းေၾကာင္းကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ ၀ိနည္းသိေသာ ဒကာ၊ ဒကာမတို႔
ေၾကာင့္ သာသနာေတာ္၀ယ္ အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္ထြန္းခဲ့သည္ကို ေတြ႕ႏိုင္ေပမည္။ ဥပမာအား
ျဖင့္ ၀ိနည္းႏွင့္မညီဘဲ ေနခ်င္သလိုေနေသာ ဆဗၺဂၢီရဟန္းဆိုးတို႔အေၾကာင္းကို ၀ိနည္းနားလည္
ေသာ ဒါယကာႀကီးတစ္ဦးက ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးမွတစ္ဆင့္ ဘုရားရွင္ထံ ေလွ်ာက္ထားေတာ္
မူခဲ့ပါသည္။ ဘုရားရွင္က လက္၀ဲေတာ္ရံ၊ လက္ယာေတာ္ရံ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္ႀကီးႏွစ္ပါးကို
ေစလႊတ္ေတာ္မူ၍ ထိုရဟန္းဆိုးတို႔ကို ႏွင္ထုတ္ေစေတာ္မူခဲ့ပါသည္။

         ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက ၀ိနည္းကို မသိနားမလည္ဘဲ လွဴဒါန္းမွဳေၾကာင့္ ရဟန္းသံဃာ
ေတာ္မ်ားတြင္ အာပတ္သင့္ေရာက္မွဳမ်ားလည္း ရွိတတ္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရွင္ျပဳရဟန္း
ခံပြဲ သိမ္ဆင္းေလာင္းလွဴစဥ္ ၀ိနည္းနားမလည္ေသာ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားက ေငြစကၠဴမ်ားကို
ရွင္ရဟန္းမ်ားလက္ထဲ အေရာက္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းမွဳမ်ိဳး ျဖစ္ပါ၏။ ၀ိနည္းနားမလည္ေသာ
ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားေၾကာင့္ ရဟန္းအျဖစ္ ေရာက္ၿပီးစ ပူပူေႏြးေႏြးကာလမွာပင္ “ နိႆဂၢိယ
ပါစိတ္အာပတ္” သင့္ေရာက္ရေခ်ေတာ့၏။

         ျမတ္စြာဘုရားသက္ေတာ္ထင္ရွားရွိစဥ္ကာလက စိတၱသူၾကြယ္၊ ခုဇၨဳတၱရာ စေသာလူ
၀တ္ေၾကာင္ ဒကာ၊ ဒကာမမ်ားသည္ ၀ိနည္းေတာ္တို႔ကို ႏွဳတ္ငံုေဆာင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ရဟန္း
ေတာ္တို႔ အေနျဖင့္မူ အျခားရဟန္းတစ္ပါးအား “ အရွင္ဘုရား၊ ၀ိနည္းကိုသင္လို႔ ဘာအက်ိဳး
ရွိမလဲ” ဟု ေျပာဆိုလွ်င္ “ပါစိတ္အာပတ္”သင့္ၿပီး လူ သာမေဏတို႔ကို ထိုစကားမ်ိဳးေျပာၾကား
လွ်င္ “ ဒုကၠဋ္အာပတ္” သင့္၏ဟူ၍ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္တြင္ ျပဌာန္းထားပါသည္။ * *
      ဒါေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔ကလည္း ၀ိနည္းတရားေတာ္ကို ေလ့လာ
သင္ယူကာ ၀ိနည္းႏွင့္အညီ သိရွိနားလည္သည့္အေလ်ာက္ ပို၍အပ္စပ္ေအာင္ သာသနာအက်ိဳး
ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ကာ ထိုမွတစ္ဆင့္တက္ ဘ၀သံသရာလြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း က်င့္ႀကံအားထုတ္
ႏိုင္ၾကၿပီးျမတ္နိဗၺာန္ကို ရေရာက္ႏိုင္ၾကပါေစ ကုန္သတည္း ။ ။

 { မင္းနန္(ေမာ္ကၽြန္း)၏ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ၾသ၀ါဒေတာ္မ်ားေပါင္းခ်ဳပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေရး
    သားပူေဇာ္ပါသည္။ }
  (မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
 ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)

 “ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
     ဦးသိန္းေ၀။

           http://www.facebook.com/damanadi.tk
          http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။