ပုဗၺနိမိတ္ၾကီး ( ၃၂ ) ပါး
ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔ ေနာက္ဆံုးဘဝ ပဋိသေႏၶ တည္ေနေတာ္မႈေသာ အခါတို႔၌ျဖစ္ေပၚလာျမဲ ဓမၼနိယာမ=ဓမၼတာျဖစ္ကုန္ေသာ အလြန္ထူးျခား ၾကီးမားဆန္းၾကယ္ေသာအံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းလွသည့္ ပညာရွိတို႔အဖို႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ပဋိသေႏၶတည္ေနျပီဟု
ၾကိဳတင္၍ သိႏိုင္ေၾကာင္း ပုဗၺနိမိတ္ၾကီး(၃၂)မ်ဳိးတို႔သည္ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာၾကကုန္၏၊
ထိုပုဗၺနိမိတ္ၾကီး (၃၂)ပါးတို႔ကုိ ဇာတ္အ႒ကထာ နိဒါန္း၌လာရွိေသာအတိုင္း ေဖာ္ျပေရးသား
အပ္ပါသည္။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔ ပဋိသေႏၶတည္ေနေသာအခါ
(၁) တစ္ေသာင္းေသာ စၾကၤာဝဠာတိုက္တို႔၌ မႏႈိင္ယွဥ္နိုင္ေသာ အလင္းေရာင္ၾကီး ပ်ံ႕ႏွ႔ံ၏။
(၂) ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ဘုန္းအသေရေတာ္ကို ရႈေမွ်ာ္ဖူးျမင္လိုၾကသည့္ ပမာ မ်က္စိ
ႏွစ္ကြင္း အလင္းမရေနခဲ့ၾကရေသာ သူတို႔သည္ ထိုခဏ၌ ျမင္ၾကကုန္၏။
(၃) နားပင္းကုန္ေသာ သူတို႔သည္လည္း နားအပင္းေပ်ာက္ကာ အသံကို ၾကားၾကကုန္၏။
(၄) အ-သျဖင့္ စကားမေျပာႏိုင္ေသာ သူတို႔သည္လည္း ထိုခဏ၌ အ-အေပ်ာက္ကာ စကား
ေျပာလာၾကကုန္၏။
(၅) ကုန္း-ကြ-ေကာက္-ခြင္ေသာ ကိုယ္ရွိေသာသူတို႔လည္း ထိုခဏ၌ ေျဖာင့္မတ္ေသာကိုယ္ရွိၾက
ကုန္၏။
(၆) ေျခဆြံ႕ေသာသူ(မသြားႏိုင္သူ)တို႔လည္း ထိုခဏ၌ အဆြံ႕ေပ်ာက္ကာ ေျချဖင့္ ေကာင္းစြာ
သြားလာႏိုင္ၾကကုန္၏။
(၇) ေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔(ထူး-ထိတ္-သံ ေျခက်ဥ္းစသည္)၌ ေႏွာင္ဖြဲ႔ျခင္းကို ခံလ်က္ေနၾက
ရေသာ သူတို႔သည္လည္း ထိုခဏ၌ ထိုေႏွာင္အိမ္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔မွ ကႊ်တ္လြတ္
ၾကကုန္၏။
(၈) အလံုးစံုေသာ ငရဲဘံုတို႔၌ ငရဲမီး ျငိမ္ေအးကုန္၏။
(၉) ျပိတၱာဘံု(ျပိတၱာေလာက) ၌ ဆာေလာင္ျခင္း ေရသိပ္(ေရငတ္)ျခင္း ကင္းစဲျငိမ္းေအး၏။
(၁၀) တိရိစၦာန္တို႔အား ေဘးရန္ တစ္စံုတရာမွ်မရွိ၊(ေဘးခပ္သိမ္းမွ လြတ္ျငိမ္းၾကရကုန္၏။
(၁၁) ေရာဂါရွိေသာ သတၱဝါခပ္သိမ္းတို႔ ထိုေရာဂါဟူသမွ်တို႔မွ လြတ္ျငိမ္းေပ်ာက္ကင္းၾကကုန္၏။
(၁၂) သတၱဝါခပ္သိမ္းတို႔သည္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ၾကည္ႏႈးခ်စ္ခင္ဖြယ္ရာ စကားကိုသာေျပာဆိုၾက
ကုန္၏။
(၁၃) ျမင္းတို႔သည္ ခ်ဳိးျမိန္သာယာစြာေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ရႊင္လန္းျမဴးတူးစြာ ဟီးၾကကုန္၏။
(၁၄) ဆင္တို႕သည္ ခ်ဳိးျမိန္သာယာစြာေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ ရႊင္လန္းျမဴးတူးစြာ ျမည္ၾကကုန္၏
(၁၅) စည္း ေစာင္းညွင္းစေသာ တူရိယာမ်ဳိး ခပ္သိမ္းတို႔သည္ မတီးမမႈတ္အပ္ပါဘဲလွ်က္ မိမိတို႔
အလိုလို မိမိတို႔ျမည္ၾကေသာ အသံကို ရင့္သီးက်ဴးျမည္ၾကကုန္၏။
(၁၆) လူတို႔၏ လက္ေကာက္-ေျခက်ဥ္း-အစရွိေသာ အဆင္တန္ဆာတို႔သည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု
မထိမခိုက္မိၾကပဲလွ်က္ အလိုအေလွ်ာက္ အသံျမည္ကုန္၏။
(၁၇) အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာ လဟာခပင္း ရႈျမင္ကြင္းတို႔သည္သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ၾကကုန္၏
(၁၈)သတၱဝါတို႔အား ေအးျမခ်မ္းသာျခင္းကို ျဖစ္ေစလွ်က္
ႏႈးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာ ေလျပည္
ေလညွင္းတို႔သည္ ျဖည္းညွင္းသာယာ တိုက္ခတ္လာကုန္၏။
(၁၉) အခါမဲ့ မိုးၾကီးရြာသြန္းလာ၏။(မိုးရြာခ်ိန္မဟုတ္ဘဲ အုတ္အုတ္သဲသဲ လြန္ကဲသည္းထန္စြာမိုးၾကီး ရြာသြန္းလာ၏။
(၂၀) မဟာပထဝီ ဤေျမၾကီးမွလည္း ေရသည္အလိုလို စိမ့္ထြက္ကာထိုထိုဤဤ စီးသြားေလ၏
(၂၁) ငွက္အမ်ား ေကာင္းကင္၌ ပ်ံသန္းျခင္းကိုမျပဳၾက။(ထိုခဏ၌ ေကာင္းကင္၌ ပ်ံသြားျခင္းမရွိ)
(၂၂) တသုန္သုန္ တသြင္သြင္ အစဥ္မျပတ္ စီးသြား စုန္ဆင္းျမဲျဖစ္ေသာ ျမစ္ေရအယဥ္တို႔သည္
အရွင္ကေငါက္၍ ေၾကာက္ရြ႔ံရပ္နားသည့္ ကႊ်န္အလား စီးသြားစုန္ဆင္းျခင္းမရွိဘဲ ပကတိရပ္တန္႔ျငိမ္သက္၍ ေနကုန္၏။
(၂၃) မဟာသမုဒၵရာ၌ ပကတိက ငန္သည့္အရသာ ရွိေသာေရသည္ ထိုခဏ၌ ခ်ဳိျမိန္၍လာေပ၏။
(၂၄) အလံုးစံုေသာ အရပ္မ်က္ႏွာတို႔၌ အဆင္းသံုးျဖာ ၾကာငါးမ်ဳိးငါးပါးတို႔ ျဖန္႔လႊားဖံုးလႊမ္းလ်က္
ရွိကုန္၏။(ေရကန္ေရအိုင္တိုင္း ၾကာမ်ဳိးငါးပါးျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းအပ္ေသာ ေရမ်က္နွာျပင္ရွိ၏။
(၂၅) အလံုးစံုေသာ ၾကည္းပန္း(ကုန္းပန္း) ေရပန္းတို႔သည္ ထိုခဏ၌ တျပိဳင္နက္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၆) သစ္ပင္တို႔၏ ပင္လံုးပင္စည္တို႔၌ ခႏၶပဒုမေခၚ ပင္စည္ပန္းတို႔ အဆန္းတၾကယ္ ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၇) သစ္ပင္တို႔၏ အခက္တို႔၌ သာခါပဒုမ-မည္ေသာ အခက္ပန္းတို႔ အဆန္းတၾကယ္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၈) သစ္ပင္တို႔၏ အႏြယ္တို႔၌ လတာပဒုမ-မည္ေသာ အႏြယ္ပန္းတို႔ အဆန္းတၾကယ္ပြင့္ၾကကုန္၏။
(၂၉) ဒ႑ပဒုမ-မည္ေသာ အရိုးတံ ပန္းတို႔သည္လည္း ကုန္းေျမတခြင္ ေက်ာက္ျဖာအျပင္တို႔ကို
ေဖာက္ထြင္းကာ ခုနစ္ဆင့္ျဖစ္၍ ပြင့္ထါန္းေပၚထြက္ လာကုန္၏။
(၃၀) ေကာင္းကင္၌ ပဒုမာ ၾကာပန္းတို႔သည္ ေအာက္သို႔တူရႈ မ်က္ႏွာမႈလ်က္ တြဲရရြဲဆြဲၾကကုန္၏။
(၃၁) အရပ္ထက္ဝန္းက်င္မွ ပန္းမိုးတို႔ တျဖိဳးျဖိဳး ရြာသြန္းကုန္၏။
(၃၂) ေကာင္းကင္၌ နတ္ျဖစ္ တူရိယာ တို႔လည္း မတီးမမႈတ္ရပဲ အလိုအေလ်ာက္ အသံျမည္ၾကကုန္၏။
Credit By - ဆရာေလး ( ေရနံေခ်ာင္း )
No comments:
Post a Comment