"အားကုိးမွား၍ ေမ်ာက္ျဖစ္ရပံု"

 

"အားကုိးမွား၍ ေမ်ာက္ျဖစ္ရပံု"
=======================

တစ္ခါက သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ၾကီးႏွင့္ဒကာ ဒကာမတို ့ဟာ
ပုပၸါးေတာင္ကို ေရာက္လာၾကတယ္တဲ့။
ေရာက္တယ္ဆို ကားတံခါးအဖံုးဖြင့္ျပီးေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီးေတြ
ယူလိုက္တဲ့ တျပိဳင္နက္ ေမ်ာက္ေတြဆင္းလာတာကိုး။

ေမ်ာက္ေတြဆင္းလာျပီးေတာ့ ေမ်ာက္ေတြေကြ်းလိုက္ၾကတာတဲ့။
ေမ်ာက္ေတြကလည္း စားလိုက္ၾကတာတဲ့ ငုတ္တုတ္ေလးေတြ။
သဲအင္းဂူဆရာေတာ္ၾကီးက စဥ္းစားတယ္တဲ့။ ေအာ္
ဒီေမ်ာက္ေတြဟာ တယ္ ဒါနေကာင္းတဲ့ေမ်ာက္ေတြပါလား။

ငါတို ့က ရွမ္းျပည္ကေန ေမွာ္ဘီျပန္တာ၊ ခုမျပန္ျဖစ္ေသးဘဲ
ဒီေမ်ာက္ေတြ အစာလာေကြ်းရတယ္။ ေမ်ာက္ေတြရဲ ့ဒါန
ေတာ္ေတာ္ ေကာင္းတာပါလား။ ဒါနရဲ ့တန္ခိုး။
ဒါနသည္ ျဖစ္ေလရာဘ၀ ေပါတာကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။
ဒကာၾကီးတို ့တဲ့ လွဴၾကပါတဲ့ ကုိယ့္ရွိတာ။ လွဴရင္
ျဖစ္ေလရာဘ၀ ေပါမယ္ဗ်တဲ့။ ခုၾကည့္စမ္း
က်ဳပ္တို ့က ရွမ္းျပည္ကေန ရန္ကုန္ျ့ပန္တာ ၊
ခု ဒီေမ်ာက္ေတြ လာေကြ်းေနရတယ္တဲ့။

ဒီေမ်ာက္ေတြေတာ္ေတာ္ ဒါနေကာင္းတဲ့ေမ်ာက္ေတြပဲ။
ဘယ္ဒါနေတြျပဳခဲ့ၾကလို ့က်ဳပ္တို ့ေကြ်းရတာလဲ၊
ဘယ္ကပုဂၢိဳလ္ေတြလဲလို ့က်ဳပ္သိခ်င္လာတယ္တဲ့။
သိခ်င္လာတာနဲ ့ပုပၸါးေတာင္ကလပ္ေပၚတက္သြားျပီးေတာ့
အဘိဥာဥ္နဲ ့ၾကည့္လိုက္တယ္ဗ်ာတဲ့။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဗ်ိဳဳ ့တဲ့။
လက္စသတ္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြဗ်တဲ့.။
ဒီမွာ လာေမ်ာက္ျဖစ္ေနတာ။ အဲလိုေျပာတယ္။

ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြက လွဴတယ္။
ေလးငါးသိန္းဆိုလည္း မႏွေျမာဘူး။
ဆယ္သိန္းဆိုလည္း မႏွေျမာဘူး။
သိန္းတစ္ရာဆိုလည္း ခ်လိုက္တာပဲ။
အဲသလိုလွဴတာပါ။ အဲဒီဒါနေတြက အက်ိဳးေပးတာေပါ့။
ဒါနရဲ ့တန္ခိုးက ေခြးျဖစ္တာေတာင္ ေခြး၀ဲစားမျဖစ္ဘူး။
အယ္ေဇးရွင္းေခြးမ်ိဳးေလ မာစီဒီးကားၾကီးစီးျပီး
အေပၚက ကမၺလာၾကီးျခံဳလို ့ဗ်ာ။
ျဖစ္ေလရာဘ၀ ဒါနေကာင္းရင္ ေပါတယ္ဗ်။

အဲဒါနဲ ့ပဲ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဒါနေကာင္းတာ
လက္စသတ္ေတာ့ က်ဳပ္တို ့ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြဗ်ိဳ ့တဲ့။
ဒီမွာလာ ေမ်ာက္ျဖစ္တယ္။ ဒီရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြ
ဒီမွာ ဘာလို ့ေမ်ာက္လာျဖစ္ရသလဲလို ့ထပ္ျပီးေတာ့
ဆက္ဆင္ျခင္ၾကည့္လိုက္တယ္ဗ်ာတဲ့.။
က်ဳပ္လည္း ပုပၸါးဆိုလို ့ေရာက္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး။
ခုမွ ေရာက္ဖူးတာတဲ့။ ေမ်ာက္ေတြ အစာေပါတာ
ဘယ္ကဒါနလဲလို ့သိခ်င္လို ့ေတာင္ကလပ္ေပၚတက္လာတာတဲ့.
ေအာက္လည္း ေသခ်ာမၾကည့္မိပါဘူးဗ်ာတဲ့။

ဟိုး ေတာင္ေျခမွာ မင္းၾကီး မင္းေလးသြားေတြ ့တယ္ဗ်ာတဲ့။
ေအာက္မွာ ဓါးေလးထမ္းလို ့အရုပ္ကေလးေတြပဲတဲ့။
ျပီးေတာ့ ဘာရွိေသးလဲ ထပ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
က်ဳပ္ထိုင္တဲ့ေအာက္မွာ မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္လည္း
ေတြ ့တယ္ဗ်တဲ့။ ပန္းစားဘီလူးမေနပါလိမ့္မယ္။
ဟယ္ ဒီေက်ာက္ရုပ္ေတြနဲ ့ဒီသစ္သားရုပ္ေတြနဲ ့
ဘာဆိုင္သတုန္း ထပ္ဆင္ျခင္ျပန္တယ္တဲ့။

ေအာ္ ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြက ဂုဏ္ပကာသနလိုက္တယ္၊
သူေ႒းျဖစ္ခ်င္တယ္၊ ရာထူးေတြၾကီးခ်င္ေတာ့
ကုိယ္ေတာ္ၾကီး ကုိယ္ေတာ္ေလးက လုပ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုျပီးေတာ့
ဒီပုပၸါးလာျပီးေတာ့ ဒီမင္းၾကီး မင္းေလး ကုိးကြယ္တာကိုးဗ်တဲ့။
အားကုိးမွားတာတဲ့။ ကုိးကြယ္ရမွာက ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိ၊ သံဃံ သရဏံ ဂစၧာမိ။

အဲဒီေတာ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းလည္း
မင္းၾကီးမင္းေလးဆီသြား အိမ္မွာလည္း ကုိးကြယ္။
ကန္ေတာ့ပြဲေတြ တင္ျပီးေတာ့ ကုိးကြယ္တာေပါ့။
ကံ ကံ၏အက်ိဳး သူ ့ဘာသူ ခ်မ္းသာတာကို
မင္းၾကီးမင္းေလး မတယ္ျ ဖစ္ျပန္ေရာတဲ့။
ကမၼသကတ သမာဒိ႒ိဥာဏ္မရွိေတာ့
ကံကံ၏ အက်ိဳကိုလည္း မသိဘူးတဲ့။
အတိတ္က ကံေၾကာင့္ ခုစားေနရတာ။

အဲေတာ့ မင္းၾကီးမင္းေလး ကုိးကြယ္တဲ့အခ်ိန္နဲ ့
ထီကထေပါက္ေတာ့ သူက မတယ္ေပါ့ဗ်ာတဲ့။
တိုက္ဆိုင္သြားတာကိုးတဲ့။ အဲေတာ့ မတယ္ဆိုျပီး
မင္းၾကီးမင္းေလးရွိတဲ့ ဒီပုပၸါးဆီလာ၊
လာေတာ့ ဒီေမ်ာက္ေတြကို အစာေကြ်းတယ္ဗ်တဲ့။
ငွက္ေပ်ာသီးေလးေကြ်းလိုက္
မင္းၾကီးမင္းေလးဆီသြားျပီးေတာ့
ဆုေတာင္းလိုက္ေပါ့ဗ်ာတဲ့။
တဆိတ္ရွိ မင္းၾကီးမင္းေလးပဲ အားကုိးေနတာပဲတဲ့။

ေသခါနီးေတာ့ ဒီရုပ္က ေရာဂါျဖစ္လာေတာ့
ဆရာ၀န္လည္း မကယ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဗ်တဲ့။
သူေ႒းေတြပဲ။ ဆရာ၀န္ကလည္း
လက္ေလွ်ာ့ျပီ၊ သူ ဘာအားကိုးတာလဲဆိုေတာ့
မင္းၾကီးမင္းေလးအားကုိးတယ္တဲ့။
ကုိယ္ေတာ္ၾကီး ကုိယ္ေတာ္ေလးတို ့
အားကုိးပါရေစေပါ့။ေ၀ဒနာေတြတက္ေတာ့
အမေလး ကုိယ္ေတာ္ၾကီးကယ္ပါ ကုိယ္ေတာ္ေလးကယ္ပါ။
ပါးစပ္ကကို ထုတ္ေျပာေနတာ။
သူအားကုိးတာ မင္းၾကီးမင္းေလး အားကိုးေနတာဗ်ာတဲ့။

ေ၀ဒနာေတြခ်ဳပ္ေအာင္ တရားေတြ အားမထုတ္ဖူးေတာ့
ဓမၼံ သရဏံ ဂစၧာမိကို အားမကိုးဘူးဗ်ာတဲ့။ တရားမသိေတာ့
သူ အားကုိးမွားသြားတယ္တဲ့။ ေသခါနီးေဇာက်ေတာ့
ေ၀ဒနာေတြကတက္ေတာ့ မင္းၾကီးမင္းေလးဆီ အာရုံျပဳေရာတဲ့။
မင္းၾကီးမင္းေလး တေရာတဲ့။ မင္းၾကီးမင္းေလးကေတာ့
ဘယ္ေရာက္မလဲ၊ သစ္သားရုပ္ေလးေတြကိုဗ်တဲ့။

သူ ့အာရုံက တခ်ိန္တုန္းကေရာက္ဖူးေတာ့ သူ ့အာရုံက
ဟိုေရာက္သြားျပီဗ်ာတဲ့။ ေရာက္သြားျပီးေတာ့
သူလုပ္ခဲ့တာက ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ ၊ ေမ်ာက္ေတြအစာေကြ်းတာကိုး။
ေမ်ာက္ေတြနဲ ့ေတြ ့ေတာ့ ေမ်ာက္ေတြအစာေကြ်းေနတယ္၊
ဒီရုပ္ၾကီးကေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေရာဂါေတြျဖစ္ေနျပီ။
ရုပ္ၾကီးကေတာ့ သတိလစ္ေနတယ္၊ ေခၚလို ့ေျပာလို ့မရ။
ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ ဟိုမွာေပ်ာ္ေနျပီ။
ေမ်ာက္ေတြ အစာေကြ်းေနတာ။ ရုပ္ၾကီးကေတာ့ မေသေသးဘူး။

လႈပ္လွပ္လိုက္ေတာ့ ဒီမွာ ျပန္သတိရလာတယ္။
ေရာက္လာေတာ့ ဒီေ၀ဒနာ မခံႏိုင္ျပန္ဘူး။
မခံႏိုင္ေတာ့ မင္းၾကီးမင္းေလးဆီ ျပန္ေျပးရျပန္ေရာ။
ပုပၸါးျပန္ေျပး၊ ျပန္ေျပးေတာ့ ဟိုမွာ ေမ်ာက္ေတြနဲ ့အစာေကြ်းေတာ့
သက္သာျပန္ေရာ၊ ဒီရုပ္ကို ကပ္ႏိုင္ေသးရဲ ့လား၊
သံေတြခဲ မီးရဲရဲကို ယင္ေကာင္ မကပ္ႏိုင္သလို ျဖစ္ျပီ။
နာမ္စိတ္မကပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အဲေတာ့ ဒီရုပ္က ဓာတ္ၾကီးေလးပါးလည္း
ခ်ဳပ္ကေရာ၊ ဟိုမွာ သြားေမ်ာက္ျဖစ္တာပဲ ဒကာၾကီးတို ့တဲ့။
အဲဒီေမ်ာက္ေတြကို က်ဳပ္တို ့ျပန္အစာေကြ်းေနၾကတာတဲ့။

(ျပည္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးသီရိဓမၼေဟာၾကားေသာ
အားကုိးမမွားၾကနဲ ့တရားေတာ္မွ)

ေမတၱာျဖင့္
အႏိႈင္းမဲ့စာတိုေပစမ်ား
(www.infinitydhamma.com) https://m.facebook.com/profile.php?id=274623192696748 https://m.facebook.com/profile.php?id=274623192696748