သုဒႆံ ဝဇၨ မေညသံ
အတၱေနာ ပန ဒုဒၵသံ။
ပေရသံ ဟိေသာ ဝဇၨာနိ
ၾသဖုနာတိ ယထာ ဘုသံ။
" သူတစ္ပါးအျပစ္ကို ျမင္လြယ္၏။ မိမိအျပစ္ကို ျမင္ႏုိင္ခဲ၏။ သူတစ္ပါးအျပစ္ကိုသာ ျမင္ေလ့ရွိ၍ မိမိအျပစ္ကို ျမင္ေလ့မရွိေသာသူသည္ သူတစ္ပါးအျပစ္ကို မ်ားမ်ားေျပာျခင္း အျပစ္ေပးျခင္းျဖင့္ မိမိအျပစ္ကို ဖုံကြယ္တတ္ၾက၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ငွက္တို႔ကို ဖမ္းလိုေသာ ငွက္မုဆိုးသည္ ငွက္တို႔မျမင္ေအာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ခက္စသည္ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသက့ဲသို႔ပင္တည္း"ဟု ေဟာၾကားထား၏။
ဘုရားမျဖစ္ေသးသမွ် မိမိကိုယ္ကို အသိဥာဏ္ ျပည့္စုံျပီဟူ၍ ဘယ္ေသာအခါမွ မေအာက္ေမ့သင့္ေပ။ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ မိမိအျပစ္ကို ေထာက္ျပေပးလာလွ်င္ ျပဳျပင္ရမည္သာ ျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် သိမွုႏွင့္ မသိမွုတြင္ မသိမွုက မ်ားေသာေၾကာင့္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြ႔တိုင္း ျပဳျပင္ေနရမည္ ျဖစ္၏။ မည္သည့္အခ်ိန္ထိ ျပဳျပင္ရမည္နည္းဟု ေမးခ့ဲလွ်င္ ေသသည့္အခ်ိန္ထိ
အတၱေနာ ပန ဒုဒၵသံ။
ပေရသံ ဟိေသာ ဝဇၨာနိ
ၾသဖုနာတိ ယထာ ဘုသံ။
" သူတစ္ပါးအျပစ္ကို ျမင္လြယ္၏။ မိမိအျပစ္ကို ျမင္ႏုိင္ခဲ၏။ သူတစ္ပါးအျပစ္ကိုသာ ျမင္ေလ့ရွိ၍ မိမိအျပစ္ကို ျမင္ေလ့မရွိေသာသူသည္ သူတစ္ပါးအျပစ္ကို မ်ားမ်ားေျပာျခင္း အျပစ္ေပးျခင္းျဖင့္ မိမိအျပစ္ကို ဖုံကြယ္တတ္ၾက၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ငွက္တို႔ကို ဖမ္းလိုေသာ ငွက္မုဆိုးသည္ ငွက္တို႔မျမင္ေအာင္ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို သစ္ခက္စသည္ျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းသက့ဲသို႔ပင္တည္း"ဟု ေဟာၾကားထား၏။
ဘုရားမျဖစ္ေသးသမွ် မိမိကိုယ္ကို အသိဥာဏ္ ျပည့္စုံျပီဟူ၍ ဘယ္ေသာအခါမွ မေအာက္ေမ့သင့္ေပ။ ေစတနာေကာင္းျဖင့္ မိမိအျပစ္ကို ေထာက္ျပေပးလာလွ်င္ ျပဳျပင္ရမည္သာ ျဖစ္၏။
ပုထုဇဥ္မွန္သမွ် သိမွုႏွင့္ မသိမွုတြင္ မသိမွုက မ်ားေသာေၾကာင့္ အျပစ္အနာအဆာ ေတြ႔တိုင္း ျပဳျပင္ေနရမည္ ျဖစ္၏။ မည္သည့္အခ်ိန္ထိ ျပဳျပင္ရမည္နည္းဟု ေမးခ့ဲလွ်င္ ေသသည့္အခ်ိန္ထိ
ျပဳျပင္ေနရမည္ ျဖစ္သည္။
ဘုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ပညာဥာဏ္အရာ ဧတဒဂ္ဘြ႔ဲထူးရ အရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ အဓိ႒ာန္ခ်က္ကို ၾကည့္ပါ။
" ယေန႔မွ ဝတ္ေသာ ခုႏွစ္ႏွစ္သား ကိုရင္ငယ္၏ ဆုံးမစကားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ငါသည္ဦးထိပ္ျဖင့္ ခံယူ၍ က်င့္သုံးလိုက္နာပါမည္"
ဤစကားသည္ အေျပာမဟုတ္ လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စကားျဖစ္၏။ တစ္ခါတြင္ ဆြမ္းခံၾကြခါနီး သကၤန္းရုံတာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာအား ကိုရင္ငယ္ေလးတစ္ပါးက သကၤန္းရုံတာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေန၍ ျပင္ရုံသင့္ေၾကာင္း လာ၍ဆုံးမ၏။ ထိုအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ခ်က္ျခင္းညီေအာင္ ျပန္ရုံကာ ကိုရင္ထံလာ၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ယခုလိုေျပာ၏။
" ဆရာကိုရင္ေလး သကၤန္း ျပင္ရုံလိုက္တာ ညီပါျပီလား ေနာက္တစ္ခါ အျပစ္ေတြ႔ခ့ဲလွ်င္ ယခုလို ဆုံးမပါဘုရား"
ပညာဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ၾကီးပင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ရွိေနလွ်င္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားမွာ အားနည္းခ်က္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ဆိုသည္မွာ ဧကန္မုခ် ရွိေတာ့မည္သာ ျဖစ္၏။
မိမိကိုယ္ကို အရင္ဦးဆုံး ဆုံးမသြန္သင္ရာ၏။ ျပီးမွ သူတစ္ပါးကို ဆုံးမသြန္သင္အပ္၏။
လူမိုက္သည္ ဆုံးမသြန္သင္ေသာသူကို မုန္း၏။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဆုံးမသြန္သင္ေသာသူကို ခ်စ္၏။
အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမသြန္သင္လာသူကို ေရႊအိုးရွိရာ ညႊန္ျပသူက့ဲသို႔ သေဘာထား၍ ဆည္းကပ္ရမည္။
အျပဳစိတ္ထားျဖင့္ အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမသြန္သင္လာသူသည္ မိမိအေပၚတြင္ ခ်စ္ခင္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။ မိမိအေပၚတြင္ ေမတၱာမရွိသူသည္ကား မိမိမည္က့ဲသို႔ မွားေနသည္ျဖစ္ေစ အမုန္းခံျပီး ဆုံးမသြန္သင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား၏ ရင္ေသြးေတာ္ျဖစ္ေသာ ရွင္ရာဟုလာသည္ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ သဲမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်ဳံးယူလိုက္ျပီး ယေန႔အဖို႔ ဤသဲလုံး အေရအတြက္မွ်ရွိေသာ ဆရာမ်ားသည္ " ငါ့အား အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမၾကပါေစ" ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳေလ့ရွိ၏။
အျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို မၾကိဳက္ရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းမွာ " မာန" တရားပင္ျဖစ္၏။ "မာန" သည္ ေထာင္လႊားတက္ၾကြျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း သူ႔ကိုလက္ခံထားသူအား ျဖစ္ရာဘဝတြင္ ယုတ္ည့ံေသာအမ်ိဳး ယုတ္ည့ံေသာဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတတ္သည္။
မာနကင္းျပီး ရုိေသထိုက္သူကို ရုိေသ။ ေလးစားထိုက္သူကို ေလးစားေသာ ဂါရဝနိဝါတသည္ အေပၚယံအျမင္အားျဖင့္ နိမ့္က်ျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း သူ႔ကိုလက္ခံထားသူ မွန္သမွ်အား ျမင့္ျမတ္ေသာအမ်ိဳး ျမင့္ျမတ္ေသာဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတတ္သည္။
----------------------------------
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
ဘုရားရွင္ျပီးလွ်င္ ပညာဥာဏ္အရာ ဧတဒဂ္ဘြ႔ဲထူးရ အရွင္သာရိပုတၱရာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ အဓိ႒ာန္ခ်က္ကို ၾကည့္ပါ။
" ယေန႔မွ ဝတ္ေသာ ခုႏွစ္ႏွစ္သား ကိုရင္ငယ္၏ ဆုံးမစကားပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ငါသည္ဦးထိပ္ျဖင့္ ခံယူ၍ က်င့္သုံးလိုက္နာပါမည္"
ဤစကားသည္ အေျပာမဟုတ္ လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ စကားျဖစ္၏။ တစ္ခါတြင္ ဆြမ္းခံၾကြခါနီး သကၤန္းရုံတာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေနေသာ အရွင္သာရိပုတၱရာအား ကိုရင္ငယ္ေလးတစ္ပါးက သကၤန္းရုံတာ မညီမညြတ္ျဖစ္ေန၍ ျပင္ရုံသင့္ေၾကာင္း လာ၍ဆုံးမ၏။ ထိုအခါ အရွင္သာရိပုတၱရာသည္ ခ်က္ျခင္းညီေအာင္ ျပန္ရုံကာ ကိုရင္ထံလာ၍ လက္အုပ္ခ်ီလ်က္ ယခုလိုေျပာ၏။
" ဆရာကိုရင္ေလး သကၤန္း ျပင္ရုံလိုက္တာ ညီပါျပီလား ေနာက္တစ္ခါ အျပစ္ေတြ႔ခ့ဲလွ်င္ ယခုလို ဆုံးမပါဘုရား"
ပညာဧတဒဂ္ရ ရဟႏၲာမေထရ္ျမတ္ၾကီးပင္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ရွိေနလွ်င္ ပုထုဇဥ္ျဖစ္ေသာ လူသားမ်ားမွာ အားနည္းခ်က္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ဆိုသည္မွာ ဧကန္မုခ် ရွိေတာ့မည္သာ ျဖစ္၏။
မိမိကိုယ္ကို အရင္ဦးဆုံး ဆုံးမသြန္သင္ရာ၏။ ျပီးမွ သူတစ္ပါးကို ဆုံးမသြန္သင္အပ္၏။
လူမိုက္သည္ ဆုံးမသြန္သင္ေသာသူကို မုန္း၏။ သူေတာ္ေကာင္းသည္ ဆုံးမသြန္သင္ေသာသူကို ခ်စ္၏။
အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမသြန္သင္လာသူကို ေရႊအိုးရွိရာ ညႊန္ျပသူက့ဲသို႔ သေဘာထား၍ ဆည္းကပ္ရမည္။
အျပဳစိတ္ထားျဖင့္ အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမသြန္သင္လာသူသည္ မိမိအေပၚတြင္ ခ်စ္ခင္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။ မိမိအေပၚတြင္ ေမတၱာမရွိသူသည္ကား မိမိမည္က့ဲသို႔ မွားေနသည္ျဖစ္ေစ အမုန္းခံျပီး ဆုံးမသြန္သင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။
ဗုဒၶအေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳမင္းသား၏ ရင္ေသြးေတာ္ျဖစ္ေသာ ရွင္ရာဟုလာသည္ မနက္မိုးလင္းသည္ႏွင့္ သဲမ်ားကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ က်ဳံးယူလိုက္ျပီး ယေန႔အဖို႔ ဤသဲလုံး အေရအတြက္မွ်ရွိေသာ ဆရာမ်ားသည္ " ငါ့အား အျပစ္ျပ၍ ဆုံးမၾကပါေစ" ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳေလ့ရွိ၏။
အျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို မၾကိဳက္ရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းမွာ " မာန" တရားပင္ျဖစ္၏။ "မာန" သည္ ေထာင္လႊားတက္ၾကြျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း သူ႔ကိုလက္ခံထားသူအား ျဖစ္ရာဘဝတြင္ ယုတ္ည့ံေသာအမ်ိဳး ယုတ္ည့ံေသာဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတတ္သည္။
မာနကင္းျပီး ရုိေသထိုက္သူကို ရုိေသ။ ေလးစားထိုက္သူကို ေလးစားေသာ ဂါရဝနိဝါတသည္ အေပၚယံအျမင္အားျဖင့္ နိမ့္က်ျခင္း သေဘာရွိေသာ္လည္း သူ႔ကိုလက္ခံထားသူ မွန္သမွ်အား ျမင့္ျမတ္ေသာအမ်ိဳး ျမင့္ျမတ္ေသာဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးတတ္သည္။
----------------------------------
(ေမတၱာရွင္ ေရႊျပည္သာ)
No comments:
Post a Comment