အသိဉာဏ္ အထက္ျမက္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္။

       
“ဥဂၣဋိတညဴ”တဲ့။ ဒီပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ အဆင့္အျမင့္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေပါ့၊ အသိဉာဏ္ အထက္ျမက္ဆံုး ပုဂၢိဳလ္၊ နည္းနည္းေလးေျပာလိုက္တာနဲ႔ တစ္မဂ္တစ္ဖိုလ္ ရသြားႏိုင္တယ္၊
ဥပမာ အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ျမတ္ တို႔လိုပါ။ အရွင္သာရိပုတၲရာ မေထရ္ျမတ္ဆိုလို႔႐ွိရင္ ပထမတုန္းက တရားဓမၼရွာရင္း သိစၥည္းပရိဗိုဇ္ႀကီးရဲ႕ တပည့္အျဖစ္ ခံယူတယ္၊ ပရိဗိုဇ္၀တ္ေနတယ္၊


 သူ႔ထံက ပညာေတြ သင္လိုက္တဲ့အခါ ဘာမွမယ္မယ္ရရ မရရွိလိုက္ပါ။   သူတို႔လိုခ်င္တဲ့တရား မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သိလာတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ တရားစစ္ တရားမွန္ကို ေဟာ
ေျပာႏိုင္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို ရွာရင္းရွာရင္းနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးထဲက ရွင္အႆဇိမေထရ္ျမတ္နဲ႔ သြားၿပီးေတာ့ေတြ႕ လိုက္ရပါတယ္။

         ေတြ႕တဲ့အခါမွာလည္းပဲ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ထဲမွာ ဆြမ္းခံသြားရင္းကေန အမွတ္မထင္
ေတြ႕ေတာ့ ... ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕အေျခအေနကို သံုးသပ္ ၾကည့္လိုက္ပါတယ္။ အကဲခတ္လိုက္တာနဲ႔ဒီပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ တရားထူးတရားျမတ္ ျဖစ္ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေလာက္တယ္ဆိုၿပီး ရွင္အႆဇိ ေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး ရွင္အႆဇိ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့နားမွာ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳလို႔ ဆြမ္း
ဘုဥ္းေပးၿပီးတဲ့အခါ ေမးတယ္ ..   “အရွင္ဘုရားရဲ႕ ဆရာက ဘယ္သူပါလဲ ?၊  ဘယ္သူ႔ကိုဆရာတင္ၿပီးေတာ့ သကၤန္း၀တ္လာပါသလဲ ?၊ အရွင္ဘုရားရဲ႕ဆရာက ဘာေတြေဟာေျပာ
ပါသလဲ ?၊” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေမးလိုက္ပါတယ္။

          အဲလိုေမးတဲ့အခါ ရွင္အႆဇိက “သူ သာသနာ့ေဘာင္ ၀င္လာတာ မၾကာေသးပါဘူးတဲ့၊ ဘုရားရဲ႕၀ါဒ အက်ယ္တ၀င့္ သူမေျပာႏိုင္ပါဘူးတဲ့၊ သူသိသေလာက္အက်ဥ္းကေလး
ေျပာပါ့မယ္” ဆိုေတာ့ ရွင္သာရိပုတၱရာအေလာင္း ဥပတိႆပရိဗိုဇ္က “ အရွင္ဘုရားတဲ့၊တပည့္ေတာ္ကို အတိုေလးပဲ အမိန္႔ရွိပါတဲ့၊ အဓိပၸာယ္ကပဲ အေရးႀကီးပါတယ္၊ စကားလံုး
ေတြမ်ားဖို႔မလိုပါဘူး၊ အရွင္ဘုရား အက်ယ္မေျပာခ်င္ ေနပါ၊ အက်ဥ္းေလးပဲသာ ေျပာပါ” တဲ့။

         ဒီေတာ့ အရွင္အႆဇိ ေျပာလိုက္တာမွ ေလးေၾကာင္းပဲရွိတဲ့ ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။““ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘ၀ါ၊ ေတသံ ေဟတုံ တထာဂေတာ အာဟ။

ေတသဥၥ ေယာ နိေရာေဓာ၊ ဧ၀ံ ၀ါဒီ မဟာသမေဏာ။””
ေယ ဓမၼာ- အၾကင္ အက်ိဳးတရားတုိ႔သည္၊ ေဟတုပၸဘ၀ါ - အေၾကာင္းတရားကို အေျခခံ၍
ျဖစ္ေပၚလာၾကေပကုန္၏၊

 ေတသံ- ထုိ အက်ိဳးတရားတုိ႔ရဲ႕၊ ေဟတုံ- အေၾကာင္းစစ္ အေၾကာင္း
မွန္ကို၊ တထာဂေတာ - ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အာဟ -ေဟာေတာ္မူခဲ့ေလျပီ။

ရွင္အႆဇိက ရွင္းျပလိုက္တဲ့စကားဟာ “ဘယ္အရာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အေၾကာင္းကင္းၿပီး မျဖစ္ဘူးတဲ့၊
အေၾကာင္းတရားကို အေျခခံၿပီးေတာ့မွသာ ျဖစ္တာတဲ့၊ အဲဒီအေၾကာင္းတရားကို ျမတ္စြာဘုရား
ေဟာပါတယ္” တဲ့၊ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးတရား၊ ဒီႏွစ္ခုကို ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီ စကား
ကို နားေထာင္လဲၿပီးေရာ ေသာတာပန္ျဖစ္သြားပါတယ္၊
 ေသာတာပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သံသယေတြ ကင္းသြားတာပါ။ ၀ိစိကိစၦာ လံုး၀ မရွိေတာ့ပါ။ မွားယြင္းတဲ့အျမင္ လံုး၀မရွိေတာ့ဘူး၊ အျမင္
မွန္ရသြားၿပီ၊ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးတရား ျမင္သြားပါၿပီ။

             ဒါေၾကာင့္ အခု တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္ပရိသတ္တို႔လည္း လူ႔ဘ၀ရေနၾကျပီ၊ ကံေကာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ထဲမွာ တို႔တေတြပါေနတဲ့အခ်ိန္၊ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားကို
က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္သာလွ်င္တကယ့္ကံေကာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ႏိုင္မွာ
 ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တရားခ်စ္ခင္
သူေတာ္စင္ပရိသတ္တို႔သည္ ကံေကာင္းတဲ့ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခိုက္မွာ မဂၢင္ရွစ္ပါး အက်င့္တရားကို က်င့္ႀကံၾကိဳးကုတ္ အားထုတ္ႏိုင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။

 { ၁၃၆၈ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဥကၠံၿမိဳ႕၌   အရွင္နႏၵမာ
   လာဘိ၀ံသ (Ph.D) ေဟာၾကားေသာ ရွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္
         ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }


 http://www.damanady.tk/2014/05/blog-post_6096.html