****** ငရဲက်ေနသူ။ *****

      
ဘုရားပြင့္တဲ့အခ်ိန္ ငရဲက်ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာတဲ့  တရားကို နာယူၿပီး ျမတ္ေသာအက်င့္က်င့္ၿပီး   နိဗၺာန္ရဖို႔ ဆိုတဲ့ အခြင့္အလမ္းေတြ သူ႔မွာ မရွိပါ။ အဲဒီ ငရဲက်ေနတဲ့ 
ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟာ လံုး၀ အခြင့္အေရး ဆံုး႐ႈံးေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။


         ငရဲဘံုဆိုတာကို ပါဠိလို “နိရယ” လုိ႔ ေခၚတယ္။ “နိရ္” ဆိုတာက မရွိဘူး၊ “အယ” က ခ်မ္းသာသုခ၊ ခ်မ္းသာသုခ တစ္စက္ကေလးမွမ႐ွိတဲ့ ဘံုဘ၀ကို “နိရယ” လို႔ေခၚပါတယ္။ ငရဲဘံုေရာက္ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ သူ႔မွာလည္း မ်က္စိႏွစ္လံုးပါတာပဲ၊ သူ႔မ်က္စိႏွစ္လံုးကျမင္ရတဲ့ အရာမွန္သမွ်
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာနဲ႔ အနိ႒ာ႐ံု  ေတြခ်ည္းပဲျမင္ရပါတယ္၊ အေကာင္းျမင္ရတယ္လို႔ မရွိပါ။

         တို႔လူသားေတြရဲ႕မ်က္စိက ေကာင္းတာလည္းျမင္ရပါတယ္၊ မေကာင္းတာလည္း   ျမင္ရပါတယ္၊ လွတာလည္း ျမင္ရပါတယ္၊ မလွတာလည္း ျမင္ရပါတယ္၊ ႏွစ္သက္စရာေတြလည္း ျမင္ရ
ပါတယ္၊ မႏွစ္သက္စရာေတြလည္း ျမင္ရပါတယ္၊ ဟို ငရဲဘံုက်ေတာ့ ျမင္သမွ် ျမင္ကြင္းဟာ  အ
ေကာင္းတစ္ခုမွ မရွိပါ။ ျမင္ရတဲ့ အရာေတြမွန္သမွ် ေၾကာက္စရာေတြ၊ တုန္လႈပ္စရာေတြ၊ စိတ္ထိခိုက္စရာေတြ၊ ဆင္းရဲစရာေတြခ်ည္းပဲ ျမင္ရတယ္။

         နားက ၾကားလိုက္ရလို႔႐ွိရင္လည္း ခ်ိဳသာတဲ့အသံ၊ စိတ္ခ်မ္းသာတဲ့အသံ တစ္သံမွ မၾကားရ
ပါ။ အင္မတန္မွ ဆင္းရဲစရာေကာင္းတဲ့ အသံမ်ိဳးေတြပဲ ၾကားရပါတယ္။ ႏွာေခါင္းက  အန႔ံရလိုက္
တာလည္း ေမႊးၾကိဳင္တဲ့အနံ႔ဆိုတာ ေ၀လာေ၀း၊ ႏွာေခါင္းပိတ္ထားရမယ့္ အနံ႔မ်ိဳးေတြခ်ည္းပဲ သူတို႔ အနံရွဳရပါတယ္။ လွ်ာက လွ်က္ရတဲ့ အရသာလည္း ေကာင္းတဲ့အရသာ တစ္ခုမွမရွိဘူး၊ ခႏၶာ
ကိုယ္က ထိေတြ႕ရတဲ့ အရသာလည္း တစ္ခုမွ ခ်မ္းသာတာမရွိပါ။

         ေၾသာ္ ငရဲဘံုဆိုတာ မ်က္စိက ျမင္ရတာ၊ နားက ၾကားရတာ၊ ႏွာေခါင္းက နမ္းရွဴရတာ၊ လွ်ာက လွ်က္ရတာ၊  ခႏၶာကိုယ္က ထိရတာ၊ ဘယ္အရာမွ ေက်နပ္စရာ၊ ႏွစ္သက္စရာ  မရွိပါ။အဲဒီလို ဘံုဘ၀မ်ိဳး ေရာက္ေနတဲ့ပုဂၢိဳလ္ဟာ တရားဓမၼ မနာၾကားႏိုင္ပါ။ တရားမနာႏိုင္႐ံုသာ မကတရားရဲ႕အရသာ ခံစားႏိုင္ဖို႔ဆိုတာလည္း သူ႔မွာ မရွိပါ။ ဘုရားပြင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေလးမွာ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာတဲ့တရား အင္မတန္မွ ႀကံဳေတာင့္ႀကံဳခဲတဲ့ တရားကို နာခြင့္မရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီ
ငရဲက်ေနသူဟာ အခြင့္အေရးဆံုး႐ႈံးေနတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ။

 { ၁၃၆၈ ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲ လျပည့္ေက်ာ္ ၈ ရက္၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး၊ ဥကၠံၿမိဳ႕၌   အရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ (Ph.D) ေဟာၾကားေသာ ရွစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တရားေတာ္မွ ေကာက္ႏုတ္
         ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }

http://www.damanady.tk/2014/05/blog-post_3103.html