ဗုဒၶဘုရားက“ မိမိကုိယ္ကို္ အားကုိးပါ” ဟုေဒသနာတရားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။
သာမန္ပုထုဇဥ္လူသားတုိ႔သည္ ဘ၀အာသာ စိတ္ေရာဂါအတြက္ ဆရာ့ ဆရာႀကီးမ်ားထံကုိ ရွာေဖြဆည္းကပ္ၾကသည္။
ထုိဆရာႀကီးမ်ားက တန္ခုိးဣဒိၶပါဒ္
ျဖင့္ မိမိဘ၀ကုိ ကယ္မႏုိင္မည္ဟုယုံၾကည္ၾကသည္။
ကမၻာဦးမွစ၍ ယေန႔အထိ လူသားတုိ႔ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၾကေသာ ဣဒိၶပါဒ္ဆရာမ်ားကားမ်ားလွစြာ၏။ ေန လ နကၡတ္ တာရာ သစ္ပင္ ေတာ ေတာင္ ေက်ာက္တုံးေက်ာက္ခဲ စေသာသက္မဲ့ပစၥည္းမ်ားကုိလည္း ကုိးကြယ္ရာအျဖစ္ ဆည္းကပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိသက္မဲ့ဆရာႀကီးမ်ား၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ရွိခုိးဦးတင္လ်က္ ေတာင္း
ဆုပန္ဆင္ျခင္း အမႈကုိ ျပဳၾကကုန္၏။
လူတုိ႔သည္ သက္ရွိ သက္မဲ့မွ အပျဖစ္ေသာ စိတ္ကူးယဥ္ဆရာႀကီးမ်ားကုိလည္း စိတ္အေတြးျဖင့္ ေမြးထုတ္ပူေဇာ္ခဲ့ၾကကုန္၏။ ျဒပ္မဲ့၀ိညာဥ္တုိ႔၏ အနႏၲတန္ခုိး အ
မ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း ျမႇင့္တင္ေပးၾကသည္။ ထုိျဒပ္မဲ့၀ိညာဥ္ ဆရာရွင္တုိ႔၏ ကယ္တင္ေစာင္မမႈကုိ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္စိတ္ကူးျဖင့္ ႐ူးၾကရသည္။
ဗုဒၶဘုရားက“ မိမိကုိယ္ကို္ အားကုိးပါ ”ဟု ေဒသနာတရားျဖင့္ ေဟာၾကားခဲ့သည္။
သုိ႔ပါေသာ္လည္း လူတုိ႔သည္ ေဒသနာတရားစစ္ကုိ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၾကသည္။ ေဒ၀ါ ေဒ၀ီ အလီလီတုိ႔၏ ကူညီမႈကုိ ေမွ်ာ္လင့္ၾက၏။ ေဇာ္ဂ်ီ၊ ၀ိဇၨာ၊ ေစဆရာ၊ သိဒၶိရွင္၊ မဟိဒၶိရွင္၊ ဘုိးေတာ္၊ မယ္ေတာ္၊ ထြက္ရပ္ေပါက္၊ ေမွာ္ဆရာစေသာ ဘ၀တူ လူတန္းစားတုိ႔၏ ေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဒူးေထာက္လ်က္ သိဒိၶတန္ခုိး အမ်ိဳးမ်ိဳးကုိ မွ်ေ၀ေပးပါရန္ ကန္ေတာ့ပြဲအဖုိးတန္ျဖင့္ ေတာင္းခံခဲ့ၾကကုန္၏။
ထုိအခါ ဆရာႀကီးဆုိသူတုိ႔ကလည္း အင္းအုိင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ မန္းေဆး မႈတ္ေဆး အစားစား၊ ဓာတ္လုံး ဓာတ္ခဲ အဖုံဖုံ၊ ခါးလွဲ႔ လက္ဖြဲ႕ အစုံစုံ၊ ဥဳံ ေၾသာင္း ဂါထာ အျဖာျဖာတုိ႔ကုိ က႐ုဏာေရွ႕ထားကာ ေပးသနားခဲ့ၾကကုန္၏။
ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္ အားႏုသည့္ ပုထုဇဥ္လူသားတုိ႔သည္ ဤကဲ့သုိ႔ သက္ရွိဆရာ၊
သက္မဲ့ဆရာ၊ စိတ္ကူးဆရာ၊ စိတ္႐ူးဆရာတုိ႔ကု္ိ စိတၱဇအေတြး႐ုပ္ျဖင့္ ပုံထုတ္ၿပီးလွ်င္ ပူေဇာ္သကၠာရအမႈကုိ ျပဳခဲ့ၾကကုန္၏။
ဤသုိ႔ ဘ၀အာသာ ဘ၀တဏွာအတြက္ ဆရာရွာ၍ ေမ့ေမာ မိန္းမူးေနသူတုိ႔ကုိပင္ပုထုဇဥ္ဟု ေခၚဆုိရ၏။ ဗုဒၶဘုရားကလည္း -
“အထူးထူး အျပားျပားေသာ ကုိးကြယ္ရာ ဆရာတုိ႔၏ မ်က္ႏွာကုိ တေမာ့ေမာ့ ၾကည့္ေနတတ္ေသာေၾကာင့္္ ပုထုဇဥ္ မည္၏။ ”-
ဟု ပဋိသမၻိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္၌ ပုထုဇဥ္၏ သဘာ၀ကုိ အနက္ဖြင့္ ျပခဲ့သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ပုထုဇဥ္လူသားဆုိသည္မွာ စိတ္တဏွာရမၼက္လမ္းကုိ အာသာငမ္း
ငမ္းျဖင့္ စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္လွမ္းေနသူမ်ား ျဖစ္ေလသည္။
ေရစႀကိဳ အရွင္ဧသိက
(၁၉၉၆-ခု၊ မတ္လထုတ္ ဓမၼရံသီမဂၢဇင္း)
(ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ မွ ျပန္လည္မွ်ေ၀သည္။)
Buddhavasa Tiloka
No comments:
Post a Comment