ေဒါသေတြဘာလို႔ျဖစ္ျဖစ္ေနရတာ
====================
ျငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ အရည္အေသြးတစ္ခုကေတာ့ "ေဒါသကင္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္မွာ အမ်က္မပါျခင္း " ဆိုတဲ့ အရည္အေသြးပါပဲ။
ေဒါသဆိုတဲ့ပါဠိစကားလံုးကုိ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္ဆုိးတယ္၊ အမ်က္ထြက္တယ္လို႔ ဘာသာျပန္ ၾကေပမယ့္ သူရဲ ႔ တုိက္ရိုက္ထြက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ပ်က္စီးျခင္းပါပဲ။
ပ်က္စီးျခင္းသေဘာ၊ ပ်က္စီးေနတဲ့သေဘာကို ေဒါသလို႔ ေခၚတယ္။ ကုိယ္လည္း ပ်က္စီးေနတယ္။ စိတ္လည္း ပ်က္စီးေနတယ္။
ေဒါသျဖစ္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္အမူအရာေတြက ပံုမွန္အတုိင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး
အသားျပာတဲ့လူ ေဒါသျဖစ္ရင္ အသား မည္းသြားမယ္။ အသားမည္းတဲ့လူေဒါသျဖစ္ရင္ အသားနက္သြားမယ္။ အသားနက္တဲ့လူေဒါသျဖစ္ရင္ အသားေမွာင္သြားမယ္။ ေမွာင္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒါသဟာ လူရဲ ႔ ပင္ကုိ ရုပ္အဆင္းကုိလည္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားေစတတ္တ
ေဒါသဟာ စိတ္ကုိလည္း ပ်က္စီးေစတတ္တယ္။ နဂိုက စိတ္သေဘာထား ဘယ္ေလာက္ေကာင္း တဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ ဆုိးကုန္ျပီ။ နဂိုက စိတ္ဘယ္ေလာက္ ႏူးညံ့တဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္ေတြၾကမ္းကုန္ျပီ။ နဂိုက စိတ္ဘယ္ေလာက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္ေတြ ေအာက္တန္းက်ကုန္ျပီ။
သာမန္ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အသာထားေပါ့။ ဘုရားျဖစ္ဖို႔ တစ္ဘ၀သာလိုေတာ့တဲ့ ေ၀ႆႏၲရာ မင္းၾကီးေတာင္ ဇူဇကာပုဏၰားက သူ႔ေရွ ႔ မွာ သားေတာ္ ဇာလီနဲ႔ သမီးေတာ္ ကဏွာဇိန္ကုိ ဆူးၾကိမ္လံုး ေတြနဲ႔ ရုိက္တာေတြ႔ေတာ့ ေက်ာင္းသခၤမ္းေပၚ ျပန္တတ္၊ ခ်ိတ္ထားတဲ့ သံလ်က္ကုိဆြဲယူ၊ သံလ်က္ကုိ သံလ်က္အိမ္ကေနထုတ္ျပီးေတာ့ ဒီပုဏၰားကုိ ငါသတ္မယ္၊ သတ္ျပီးေတာ့ ငါ့သားနဲ႔ သမီးကုိ ျပန္ယူမယ္လုိ႔ အေတြး၀င္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားျဖစ္ဖို႔ တစ္ဘ၀ျခားေလးပဲလိုေတာ့တဲ့ ဘုရားေလာင္းအရင့္အမာပုဂၢိဳလ
ေဒါသဆိုတာ ႏွစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္ပ်က္စီးေစတတ္တဲ့သေဘာ
ေဒါသကို အေျခခံတဲ့ အေျပာအဆုိမွား၊ အျပဳအမူအမွားေတြေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးစီးပြားေတြလည
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေဒါသနဲ႔ ေျပာဆိုၾကိမ္းေမာင္းေနတဲ့အခ
တစ္ခါတုန္းက ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ ႔ ေခါင္းတည့္တည့္ကုိ ပ်ားတစ္ေကာင္က တုပ္လုိက္တယ္။ ငယ္ထိပ္တည့္တည့္ကုိ ခဲျပီးတုပ္ထားေတာ့ ေျမြမွာ ေပါက္လို႔လည္းမရ၊ ရစ္ပတ္လို႔လည္းမရနဲ႔ အင္မတန္ ဒုကၡေရာက္ျပီး အင္မတန္နာက်င္ေနတယ္။ နာက်င္လြန္းေတာ့ ေျမြက ပ်ားအေပၚမွာ ေဒါသေတြ ျဖစ္တယ္။
ငါ့ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့ပ်
အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ေဒါသ၊ သဘာ၀မက်တဲ့ေဒါသဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္။ ပါဠိလိုေတာ့ အ႒ာနေကာပ လို႔ေခၚတယ္။ အရာမဟုတ္တဲ့ ေဒါသ၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ေဒါသေပါ့။ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ ႔ မႏွစ္ျမိဳ ႔ ဖြယ္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေဒါသ မဟုတ္ဘဲ သက္မဲ့အရာ၀ထၳဳေတြရဲ ႔ မႏွစ္ျမိဳ ႔ ဖြယ္ ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေဒါသ ကုိ အ႒ာနေကာပ = ေဒါသျဖစ္စရာ မဟုတ္တဲ့ ေနရာဌာနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တဲ့ေဒါသလို႔ေခၚတယ္။ သဘာ၀ မက်တဲ့ေဒါသ၊ အဓိပၸာယ္မဲ့ေဒါသ လို႔ေျပာရမွာပါ။
ဥပမာဆုိပါေတာ့။ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ ခလုတ္တိုက္မိတယ္။ ဒီခလုတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္တဲ့ခလုတ္ဆိုျပီး တစ္ခါထပ္ကန္လိုက္တယ္။ ခလုတ္က သူ႔ဟာသူ ေျမၾကီးထဲမွာေနတာပါ။ ကိုယ့္ကုိလာ တိုက္တာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္က တိုက္မိသြားတာပါ။ အဲဒါကုိ စိတ္ဆိုးျပီးေတာ့ ခလုတ္ကုိ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္တိုက္ေတာ့ ကုိယ္ပဲနာတာေပါ့။ တခ်ိဳ ႔ဆို ပန္းကန္ေလး လြတ္က်ျပီးေတာ့ ကြဲသြားတယ္။ ဒီပန္းကန္လည္း ေသခ်ာကုိင္ထားတဲ့ၾကားက ကြဲဦးဟာဆိုျပီးေတာ့ တစ္ခါထပ္ျပီးထုလိုက္ေသးတယ္။
တခ်ိဳ ႔မ်ား တံခါးၾကားထဲ မေတာ္တဆ လက္ညပ္သြားတာ၊ စိတ္တိုျပီးေတာ့ တံခါးကုိ လက္နဲ႔ သြားထုေတာ့ လက္ျပန္နာတာေပါ့။ လက္သီးနဲ႔ ထုရံုဆိုေတာ္ေသးတယ္။ တခ်ိဳ ႔က အဲဒီတံခါးၾကားထဲ လက္ထည့္ျပီး ညပ္ဦးဟာ၊ ညပ္ဦးဟာဆိုျပီး ထပ္ထည့္ညွပ္ေတာ့ ကိုယ္ပဲပိုနာတာပါပဲ။ အဲဒီလို ေဒါသမ်ိဳးကို အ႒ာနေကာပ=သဘာ၀မက်တဲ့ ေဒါသလို႔ ေခၚပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိလာရုိက္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာ သဘာ၀က်ေသးတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္လာဆဲလို႔ ေဒါသျဖစ္တာ သဘာ၀က်ေသးတယ္။ ခလုတ္ တိုက္မိလို႔၊ ပန္းကန္လြတ္က်လို႔၊ တံခါးညပ္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာကေတာ့ သဘာ၀မက်ဘူး။
ကုိယ္က အျပင္ထြက္မလို႔ဟာ၊ မိုးကရြာေတာ့ ဒီမိုးကလည္း အားတုိင္းရြာေနတာပဲ။ မုိးသြားျပီး စိတ္တိုတယ္။ ေဆာင္းတြင္းက်ေတာ့လည္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ေအးေနရတာလဲ၊ ေႏြေရာက္ေတာ့ လည္း ေနကလည္း ပူလုိက္တာေနာ္၊ သူ႔သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ရာသီဥတုကို သြားျပီး စိတ္တုိတယ္။
အ႒ာနေကာပလို႔ ေခၚတဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေဒါသေတြကလည္း ႏွစ္ဖက္ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုကို ကုိင္တြယ္ရတာ အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ဆုိးျပီး အဲဒီပစၥည္းကုိ ဖ်က္ဆီးလိုက္ရင္ ပစၥည္းလည္း ပ်က္စီးသြားတယ္။ ကုိယ္လည္း လက္နာ၊ ေျခနာ စသည္၊ ကိုယ္ပင္ပန္း၊ စိတ္ပင္ပန္း စသည္ ပ်က္စီးရတယ္။ ကုိယ္စိတ္ဆုိးတဲ့ သက္မဲ့ပစၥည္းလည္း ပ်က္စီးတယ္။ ကုိယ့္ရဲ ႔ ခႏၶာနဲ႔စိတ္လည္း ပ်က္စီးတယ္။ သက္ရွိေၾကာင့္ပဲ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ေၾကာင့္ပဲ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ ေဒါသျဖစ္ရင္ စိတ္ပူေလာင္ရမွာပါပဲ။
ေဒါသဆုိတာ ေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး စသည္အားျဖင့္ ေဒါသရဲ ႔ အျပစ္ကုိ ဆင္ျခင္ျပီးေတာ့လည္း ေဒါသကို ပယ္သတ္ရမယ္။ ျဖစ္လာတဲ့ေဒါသကုိ ပစၥဳပၸန္က်က် သတိပ႒ာန္နည္းနဲ႔ ရႈမွတ္ျပီးေတာ့လည္း ေဒါသကုိ ပယ္သတ္ရမယ္။
ေဒါသျဖစ္လာရင္၊ စိတ္တိုလာျပီဆိုရင္ စိတ္တုိတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔ စိတ္တိုတဲ့သေဘာေလးကုိ စူးစိုက္ျပီးေတာ့ရႈရမယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့အာရံုကုိ မၾကည့္ရဘူး။ ဒီလူ ငါ့ကုိဒီလိုေျပာတယ္။ ဒီလူငါ့ကုိ ဒီလိုလုပ္တယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ ႔ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူလုပ္ရပ္ေတြကုိပဲ ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ ေတြးေလ ေတြးေလ ေဒါသျဖစ္ေလပဲေပါ့။ တစ္ဖက္သားရဲ ႔ အျဖစ္အပ်က္၊ ေဒါသျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအရာကို မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကုိယ့္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသစိတ္ရဲ ႔ သဘာ၀ေလးကုိပဲ စူးစိုက္ျပီးေတာ့ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔ ရႈမွတ္ရမယ္။
စိတ္ဆုိးတာ၊ စိတ္ညစ္တာစတဲ့ ေဒါသသေဘာအားလံုး နည္းတူပဲ ရႈမွတ္ရမယ္။ ေဒါသရဲ ႔ သဘာ၀ကုိ လက္ေပၚ တင္ၾကည့္သလို တုိက္ရိုက္ျမင္ေတြ႔သြားျပီဆ
====================
ျငိမ္းေအးေသာ ဘ၀ပိုင္ရွင္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ေနာက္ အရည္အေသြးတစ္ခုကေတာ့ "ေဒါသကင္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္မွာ အမ်က္မပါျခင္း " ဆိုတဲ့ အရည္အေသြးပါပဲ။
ေဒါသဆိုတဲ့ပါဠိစကားလံုးကုိ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္ဆုိးတယ္၊ အမ်က္ထြက္တယ္လို႔ ဘာသာျပန္ ၾကေပမယ့္ သူရဲ ႔ တုိက္ရိုက္ထြက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ပ်က္စီးျခင္းပါပဲ။
ပ်က္စီးျခင္းသေဘာ၊ ပ်က္စီးေနတဲ့သေဘာကို ေဒါသလို႔ ေခၚတယ္။ ကုိယ္လည္း ပ်က္စီးေနတယ္။ စိတ္လည္း ပ်က္စီးေနတယ္။
ေဒါသျဖစ္ျပီဆုိရင္ ကုိယ္အမူအရာေတြက ပံုမွန္အတုိင္းမဟုတ္ေတာ့ဘူး
အသားျပာတဲ့လူ ေဒါသျဖစ္ရင္ အသား မည္းသြားမယ္။ အသားမည္းတဲ့လူေဒါသျဖစ္ရင္ အသားနက္သြားမယ္။ အသားနက္တဲ့လူေဒါသျဖစ္ရင္ အသားေမွာင္သြားမယ္။ ေမွာင္ျပီဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေဒါသဟာ လူရဲ ႔ ပင္ကုိ ရုပ္အဆင္းကုိလည္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသြားေစတတ္တ
ေဒါသဟာ စိတ္ကုိလည္း ပ်က္စီးေစတတ္တယ္။ နဂိုက စိတ္သေဘာထား ဘယ္ေလာက္ေကာင္း တဲ့လူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္သေဘာထားေတြ ဆုိးကုန္ျပီ။ နဂိုက စိတ္ဘယ္ေလာက္ ႏူးညံ့တဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္ေတြၾကမ္းကုန္ျပီ။ နဂိုက စိတ္ဘယ္ေလာက္ ျမင့္ျမတ္တဲ့သူျဖစ္ျဖစ္ ေဒါသ၀င္လာရင္ စိတ္ေတြ ေအာက္တန္းက်ကုန္ျပီ။
သာမန္ပုထုဇဥ္ဆိုတာ အသာထားေပါ့။ ဘုရားျဖစ္ဖို႔ တစ္ဘ၀သာလိုေတာ့တဲ့ ေ၀ႆႏၲရာ မင္းၾကီးေတာင္ ဇူဇကာပုဏၰားက သူ႔ေရွ ႔ မွာ သားေတာ္ ဇာလီနဲ႔ သမီးေတာ္ ကဏွာဇိန္ကုိ ဆူးၾကိမ္လံုး ေတြနဲ႔ ရုိက္တာေတြ႔ေတာ့ ေက်ာင္းသခၤမ္းေပၚ ျပန္တတ္၊ ခ်ိတ္ထားတဲ့ သံလ်က္ကုိဆြဲယူ၊ သံလ်က္ကုိ သံလ်က္အိမ္ကေနထုတ္ျပီးေတာ့ ဒီပုဏၰားကုိ ငါသတ္မယ္၊ သတ္ျပီးေတာ့ ငါ့သားနဲ႔ သမီးကုိ ျပန္ယူမယ္လုိ႔ အေတြး၀င္ခဲ့ပါတယ္။
ဘုရားျဖစ္ဖို႔ တစ္ဘ၀ျခားေလးပဲလိုေတာ့တဲ့ ဘုရားေလာင္းအရင့္အမာပုဂၢိဳလ
ေဒါသဆိုတာ ႏွစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္ပ်က္စီးေစတတ္တဲ့သေဘာ
ေဒါသကို အေျခခံတဲ့ အေျပာအဆုိမွား၊ အျပဳအမူအမွားေတြေၾကာင့္ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးစီးပြားေတြလည
ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ေဒါသနဲ႔ ေျပာဆိုၾကိမ္းေမာင္းေနတဲ့အခ
တစ္ခါတုန္းက ေျမြတစ္ေကာင္ရဲ ႔ ေခါင္းတည့္တည့္ကုိ ပ်ားတစ္ေကာင္က တုပ္လုိက္တယ္။ ငယ္ထိပ္တည့္တည့္ကုိ ခဲျပီးတုပ္ထားေတာ့ ေျမြမွာ ေပါက္လို႔လည္းမရ၊ ရစ္ပတ္လို႔လည္းမရနဲ႔ အင္မတန္ ဒုကၡေရာက္ျပီး အင္မတန္နာက်င္ေနတယ္။ နာက်င္လြန္းေတာ့ ေျမြက ပ်ားအေပၚမွာ ေဒါသေတြ ျဖစ္တယ္။
ငါ့ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တဲ့ပ်
အဓိပၸာယ္မရွိတဲ့ေဒါသ၊ သဘာ၀မက်တဲ့ေဒါသဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္။ ပါဠိလိုေတာ့ အ႒ာနေကာပ လို႔ေခၚတယ္။ အရာမဟုတ္တဲ့ ေဒါသ၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ေဒါသေပါ့။ သက္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ ႔ မႏွစ္ျမိဳ ႔ ဖြယ္ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေဒါသ မဟုတ္ဘဲ သက္မဲ့အရာ၀ထၳဳေတြရဲ ႔ မႏွစ္ျမိဳ ႔ ဖြယ္ ေတြေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေဒါသ ကုိ အ႒ာနေကာပ = ေဒါသျဖစ္စရာ မဟုတ္တဲ့ ေနရာဌာနမ်ိဳးမွာ ျဖစ္တဲ့ေဒါသလို႔ေခၚတယ္။ သဘာ၀ မက်တဲ့ေဒါသ၊ အဓိပၸာယ္မဲ့ေဒါသ လို႔ေျပာရမွာပါ။
ဥပမာဆုိပါေတာ့။ လမ္းသြားရင္းနဲ႔ ခလုတ္တိုက္မိတယ္။ ဒီခလုတ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ ရႈပ္တဲ့ခလုတ္ဆိုျပီး တစ္ခါထပ္ကန္လိုက္တယ္။ ခလုတ္က သူ႔ဟာသူ ေျမၾကီးထဲမွာေနတာပါ။ ကိုယ့္ကုိလာ တိုက္တာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကုိယ္က တိုက္မိသြားတာပါ။ အဲဒါကုိ စိတ္ဆိုးျပီးေတာ့ ခလုတ္ကုိ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္တိုက္ေတာ့ ကုိယ္ပဲနာတာေပါ့။ တခ်ိဳ ႔ဆို ပန္းကန္ေလး လြတ္က်ျပီးေတာ့ ကြဲသြားတယ္။ ဒီပန္းကန္လည္း ေသခ်ာကုိင္ထားတဲ့ၾကားက ကြဲဦးဟာဆိုျပီးေတာ့ တစ္ခါထပ္ျပီးထုလိုက္ေသးတယ္။
တခ်ိဳ ႔မ်ား တံခါးၾကားထဲ မေတာ္တဆ လက္ညပ္သြားတာ၊ စိတ္တိုျပီးေတာ့ တံခါးကုိ လက္နဲ႔ သြားထုေတာ့ လက္ျပန္နာတာေပါ့။ လက္သီးနဲ႔ ထုရံုဆိုေတာ္ေသးတယ္။ တခ်ိဳ ႔က အဲဒီတံခါးၾကားထဲ လက္ထည့္ျပီး ညပ္ဦးဟာ၊ ညပ္ဦးဟာဆိုျပီး ထပ္ထည့္ညွပ္ေတာ့ ကိုယ္ပဲပိုနာတာပါပဲ။ အဲဒီလို ေဒါသမ်ိဳးကို အ႒ာနေကာပ=သဘာ၀မက်တဲ့ ေဒါသလို႔ ေခၚပါတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိလာရုိက္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာ သဘာ၀က်ေသးတယ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္လာဆဲလို႔ ေဒါသျဖစ္တာ သဘာ၀က်ေသးတယ္။ ခလုတ္ တိုက္မိလို႔၊ ပန္းကန္လြတ္က်လို႔၊ တံခါးညပ္လို႔ ေဒါသျဖစ္တာကေတာ့ သဘာ၀မက်ဘူး။
ကုိယ္က အျပင္ထြက္မလို႔ဟာ၊ မိုးကရြာေတာ့ ဒီမိုးကလည္း အားတုိင္းရြာေနတာပဲ။ မုိးသြားျပီး စိတ္တိုတယ္။ ေဆာင္းတြင္းက်ေတာ့လည္း ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ေအးေနရတာလဲ၊ ေႏြေရာက္ေတာ့ လည္း ေနကလည္း ပူလုိက္တာေနာ္၊ သူ႔သဘာ၀အတုိင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ရာသီဥတုကို သြားျပီး စိတ္တုိတယ္။
အ႒ာနေကာပလို႔ ေခၚတဲ့ အဓိပၸါယ္မဲ့ ေဒါသေတြကလည္း ႏွစ္ဖက္ပ်က္စီးတတ္တဲ့သေဘာ ရွိပါတယ္။ ပစၥည္းတစ္ခုကို ကုိင္တြယ္ရတာ အဆင္မေျပလို႔ စိတ္ဆုိးျပီး အဲဒီပစၥည္းကုိ ဖ်က္ဆီးလိုက္ရင္ ပစၥည္းလည္း ပ်က္စီးသြားတယ္။ ကုိယ္လည္း လက္နာ၊ ေျခနာ စသည္၊ ကိုယ္ပင္ပန္း၊ စိတ္ပင္ပန္း စသည္ ပ်က္စီးရတယ္။ ကုိယ္စိတ္ဆုိးတဲ့ သက္မဲ့ပစၥည္းလည္း ပ်က္စီးတယ္။ ကုိယ့္ရဲ ႔ ခႏၶာနဲ႔စိတ္လည္း ပ်က္စီးတယ္။ သက္ရွိေၾကာင့္ပဲ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ သက္မဲ့ေၾကာင့္ပဲ ေဒါသျဖစ္ျဖစ္၊ ေဒါသျဖစ္ရင္ စိတ္ပူေလာင္ရမွာပါပဲ။
ေဒါသဆုိတာ ေကာင္းက်ိဳးမေပးဘူး စသည္အားျဖင့္ ေဒါသရဲ ႔ အျပစ္ကုိ ဆင္ျခင္ျပီးေတာ့လည္း ေဒါသကို ပယ္သတ္ရမယ္။ ျဖစ္လာတဲ့ေဒါသကုိ ပစၥဳပၸန္က်က် သတိပ႒ာန္နည္းနဲ႔ ရႈမွတ္ျပီးေတာ့လည္း ေဒါသကုိ ပယ္သတ္ရမယ္။
ေဒါသျဖစ္လာရင္၊ စိတ္တိုလာျပီဆိုရင္ စိတ္တုိတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔ စိတ္တိုတဲ့သေဘာေလးကုိ စူးစိုက္ျပီးေတာ့ရႈရမယ္။ ေဒါသျဖစ္ေနတဲ့အာရံုကုိ မၾကည့္ရဘူး။ ဒီလူ ငါ့ကုိဒီလိုေျပာတယ္။ ဒီလူငါ့ကုိ ဒီလိုလုပ္တယ္။ တစ္ဖက္သားရဲ ႔ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူလုပ္ရပ္ေတြကုိပဲ ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ ေတြးေလ ေတြးေလ ေဒါသျဖစ္ေလပဲေပါ့။ တစ္ဖက္သားရဲ ႔ အျဖစ္အပ်က္၊ ေဒါသျဖစ္စရာ အေၾကာင္းအရာကို မၾကည့္ဘဲနဲ႔ ကုိယ့္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဒါသစိတ္ရဲ ႔ သဘာ၀ေလးကုိပဲ စူးစိုက္ျပီးေတာ့ စိတ္တိုတယ္၊ စိတ္တိုတယ္လို႔ ရႈမွတ္ရမယ္။
စိတ္ဆုိးတာ၊ စိတ္ညစ္တာစတဲ့ ေဒါသသေဘာအားလံုး နည္းတူပဲ ရႈမွတ္ရမယ္။ ေဒါသရဲ ႔ သဘာ၀ကုိ လက္ေပၚ တင္ၾကည့္သလို တုိက္ရိုက္ျမင္ေတြ႔သြားျပီဆ
ျဖစ္ပ်က္သေဘာ ေတြလည္း ျမင္လာမယ္။ ေဒါသလည္း ကင္းေပ်ာက္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားတယ္။
ကုိယ္နဲ႔စိတ္ဆိုတဲ့ နွစ္ဖက္၊ မိမိအက်ိဳးနဲ႔ သူတစ္ပါးအက်ိဳးဆိုတဲ့ ႏွစ္ဖက္၊ ပစၥဳပၸန္အက်ိဳးနဲ႔ တမလြန္အက်ိဳးဆိုတဲ့ ႏွစ္ဖက္၊ ႏွစ္ဖက္ႏွစ္ဖက္ ပ်က္စီးေစတတ္တဲ့ ေဒါသကို ဆငျ္ခင္ျခင္းနဲ႔ ရႈမွတ္ျခင္းဆိုတဲ့ ႏွစ္ဖက္နဲ႔ လႊမ္းမိုးအႏိုင္ယူႏုိင္လို႔
(အရွင္ဆႏၵာဓိက-ေရႊပါရမီေတာရ
No comments:
Post a Comment