**** အနတၱဝါဒ အပိုင္း(၅) ****

အနတၱဝါဒ  အပိုင္း(၅)
ျမန္မာဗုဒၶဝါဒီ ဝိပႆနာ ဆရာတစ္ဦး၏က်မ္းစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္။ ။ ဝိညာဥ္ဟူေသာစိတ္သည္ ပရမတၳအစစ္ေပတည္း။
ထိုပရမတၳစိတ္ဝိညာဥ္သည္ ႏွစ္ပါးအျပားရွိ၏။ ထိုႏွစ္ပါးတို႔တြင္ ဝိညာဏ႒ိတိ ဝိညာဏစရိယ ပကတိပရိ သုဒၶိမည္ေသာ စိတ္ဝိညာဥ္သည္ မေဇၩဝိညာဥ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဒိ႒ိႏွင့္မယွဥ္ ပကတိ သက္သက္ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္၏။ သံသရာဟူေသာ ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ထဲသို႔ မပါဝင္ အေၾကာင္းပစၥယကင္းေသာ ဝိညာဥ္တည္း။ ထိုဝိညာဥ္သည္ ဘူတရုပ္ေလးပါးတည္းဟူေသာ နန္းေတာ္ရွိ၏။ 

ထိုဝိညာဥ္ကို ဘုရင္မင္းျမတ္ ဥပမာျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူ၏။ ထိုဝိညာဥ္ကို ပဋိစၥသမုပၸာဒ္ထဲသို႔သြင္း၍ ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္သစၥာမဖြ႔ဲအပ္။ ထိုဝိညာဥ္ကိုရည္၍ ဗကျဗဟၼာအား မူလပဏၰာသ ပါဠိေတာ္၌ ဝိညာဏံ အနိဒႆနံ အနႏၲံသဗၺေတာပဘံ ဟူ၍လည္းေကာင္း ပဋိသမၻိဒါမဂ္ပါဠိေတာ္၌ ပကတိ ပရိသုဒၶမိဒံ စိတၱံ ဟူ၍လည္းေကာင္း ဝိညာဏံမေဇၩ ဟူ၍လည္းေကာင္း ဝိညာဏ႒ိတိ ဟူ၍လည္းေကာင္း ေဟာေတာ္မူ၏။

 မဟာယာနဝါဒီတို႔၏ သကၠတပိဋကတ္စာေပ၌လည္း အတၱဝါဒႏွင့္ ေရာေထြး၍ အဓိပၸာယ္အယူအဆ လြဲမွားဘြယ္ျဖစ္ေသာ သုတၱန္ေဒသနာမ်ားရွိ၏။ ေယာဂါစရိယမည္ေသာ 
 ေရွးမဟာယာနဂုိဏ္းသည္ အာလာယဝိညာဏ ဟုဆိုအပ္ေသာ ဝိညာဥ္ဓာတ္တစ္မ်ိဳးကို လက္ခံယုံၾကည္၏။ ထိုဓာတ္သည္ အျမဲတည္ရွိ၍ အစဥ္ထာဝရ ျဖဴေဖြးသန္႔ရွင္းေသာ ဓာတ္ျဖစ္၏။ 

ထို႔အျပင္ မဟာယာနဂုိဏ္းအားလုံးသည္ လူသတၱဝါတို႔၌ ေဗာဓိဥာဏ္မ်ိဳးေစ႔ဓာတ္ရွိသည္ဟု ယုံၾကည္ၾက၏။ထိုမ်ိဳးေစ့ဓာတ္သည္ ပကတိၾကည္လင္သန္႔ရွင္း၍ ထိုဓာတ္သတၱိေၾကာင့္ ပုဂၢိဳလ္သတၱဝါ အသီးသီးသည္ တစ္ေန႔ေသာအခါ၌ ဗုဒၶျဖစ္လာႏုိင္သည္ ဆို၏။ ထိုဓာတ္သတၱိကို သကၠတပိဋကတ္လာ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ မဟတၱမ သို႔မဟုတ္ တထာဂတဂဗၻဟု ေခၚဆိုထား၏။ 

သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ေယာဂါစရိယဂုိဏ္းသည္ အာလာယဝိညာဏဓာတ္ကို ျဗာဟၼဏတို႔ ယုံၾကည္ေသာ အတၱျဖစ္သည္ဟု မဆို။ တထာဂတဂဗၻသည္လည္း ဥပနိသွ်က်မ္းလာ အတၱမဟုတ္ေၾကာင္း မဟာယာနဗုဒၶက်မ္းမ်ား၌ အထင္အရွားျပဆိုထား၏။

 ဗုဒၶႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေသာျဗာဟၼဏတို႔၏ တရားေဆြးေႏြးမွုကို ေဖာ္ျပေသာ သုတၱန္မ်ား၌ အနတၱတရားအေၾကာင္း မေတြ႔ရေခ်။ ဤသို႔ မေတြ႔ရျခင္းသည္ မစၥစ္ရုိင္းစ္ေဒးဗစ္ ယူဆသက့ဲသို႔ အတၱဝါဒ ဗုဒၶလက္ခံေသာေၾကာင့္ မဟုတ္။ ထိုေခတ္က ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ယခုေခတ္ ဗုဒၶဝါဒီတို႔က့ဲသို႔ပင္ အမ်ားအားျဖင့္ အနတၱတရား၌ စိတ္မဝင္စားဘဲ ဗုဒၶကို ၾကည္ညုိေလးစားသူမ်ား ျဖစ္ေနေပသည္။ 

ထို႔အျပင္ ဗုဒၶသည္ အတၱစြဲျပင္းထန္ေသာ ျဗာဟၼဏတို႔အား အနတၱတရား တမင္မေဟာဘဲ ေနေသာ္ေနခ့ဲေပမည္။ မည္သို႔ျဖစ္ေစ အနတၱတရားကို ေကာင္းစြာနားလည္ ယုံၾကည္၍ ဗုဒၶ၏ တပည့္ျဖစ္လာေသာ ျဗာဟၼဏတို႔မွာလည္း နည္းမည္မဟုတ္ေခ်။ ေထရဂါထာ၌လာေသာ မေထရ္ ၂၅၉ ပါးအနက္ ၁၁၃ပါးမွာ ျဗာဟၼဏမ်ိဳးျဖစ္၏။ 

ဗုဒၶ၏ သာသနာျပဳလုပ္ငန္း ေအာင္ျမင္မွုသည္ လူၾကိဳက္နည္းေသာ အနတၱတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ပါမည္ေလာ။ (ဝါ) လူအမ်ား နားလည္လက္ခံျပီးျဖစ္ေသာ အတၱအယူကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ၍ ေဟာေျပာေသာေၾကာင့္သာလွ်င္
 ျဖစ္ရမည္ မဟုတ္ပါေလာဟု အခ်ိဳ႕ေသာ အတၱစြဲပညာရွင္တို႔က ေစာဒနာၾက၏။ အနတၱတရားကို မေက်နပ္ေသာသူတို႔က ဗုဒၶအား ေဝဖန္တိုက္ခိုက္မွုကို အထက္ကျပဆိုခ့ဲျပီ။ ဗုဒၶ၏ ေအာင္ျမင္မွုကို ဆန္းစစ္ရာ၌ ဗုဒၶ အခန္းတြင္ျပဆိုခ့ဲေသာ က်ြမ္းက်င္လိမၼာစြာ တရားေဟာေျပာမွုဂုဏ္ေတာ္ကို က်ြႏု္ပ္တို႔ မေမ့သင့္ေခ်။ 

မဟာျဗာဟၼာထံသို႔ ေရာက္ရွိလိုေသာ ဝါေသ႒လုလင္အား ေဟာၾကားရာ၌ ထိုမဟာျဗဟၼာမရွိဟု မဆိုဘဲ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ သတၱဝါမွ် မျမင္ဖူးေသာ မဟာျဗဟၼာကို ေျမာ္မွန္းတမ္းတေနျခင္းသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေၾကာင္း သိျမင္ေစရန္ ထိေရာက္ေသာ ဥပမာအားျဖင့္ ေဟာၾကားခ့ဲ၏။ ထိုနည္းအတူ အနတၱတရားကို ေဟာရာ၌ အတၱမရွိ ဆိုေသာစကားအစား အတၱမဟုတ္ ဟူေသာစကားကို မယုတ္မလြန္သုံးစြဲ၍ အသိပညာရွိေသာ သူတို႔အား စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ အမွန္တရားျမင္ေအာင္ ေဟာေတာ္မူခ့ဲျခင္းကို သတိျပဳသင့္ေပ၏။

ထို႔အျပင္ က်ြႏု္ပ္တို႔ ဂရုျပဳသင့္ေသာ အျခားအခ်က္တစ္ခု ရွိေသး၏။ ဘီစီ ၆ ရာစုေခတ္သည္ အိႏၵိယျပည္ မဇၩိမေဒသ၌ ဘာသာေရးအေတြးအေခၚမ်ား ေျပာင္းလဲလွုပ္ရွားေနေသာ
 ေခတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခ့ဲေပျပီ။ ထိုအခါက လူမ်ားစုသည္ အတၱဝါဒီမ်ား ျဖစ္ၾကသည္ဆိုေစ ဗုဒၶမေပၚမီကပင္ အတၱဝါဒကို ဆန္းစစ္ေဝဖန္ေသာ သူတို႔ အနည္းအမ်ားရွိခ့ဲေပမည္။ ဤအေၾကာင္းကို ရုရွားပညာရွင္ စခ်ာဗက္စကီက ေအာက္ပါအတိုင္းေရးသားခ့ဲ၏။

ပရုိဖက္ဆာဂ်ကိုဗီက ေရွးအက်ဆုံး ဥပနိသွ်က်မ္းမ်ား၌ပင္ အတၱဝါဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ အယူအဆမ်ားကို ေတြ႔ရသည္ဆို၏။ အနတၱဝါဒသည္ ဗုဒၶမေပၚမီကပင္ အိႏၵိယျပည္၌ သေႏၶတည္ေကာင္း တည္ခ့ဲေပမည္။ မဟာဝီရသည္ ဂ်ိန္းဝါဒကို အစဦးစြာ ဖန္တီးခ့ဲသည္မဟုတ္။ သူမေပၚမီက ရွိႏွင့္ျပီးျဖစ္ေသာ တရားကို အသစ္မြမ္းမံ၍ ေဟာေျပာခ့ဲ၏။ ဗုဒၶသည္လည္း ေရွ႕ကရွိျပီးျဖစ္ေသာ တရားကို ျပဳျပင္မြမ္းမံ၍ ေဟာေျပာခ့ဲျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ ဗုဒၶကိုယ္တိုင္က မိမိ၏တရားမွာ အသစ္အဆန္းမဟုတ္ဘဲ ေရွးဗုဒၶ ဘုရားရွင္တို႔၏ တရားပင္ျဖစ္သည္ဟု မိန္႔ဆိုခ့ဲ၏။

 ဤစကား၏ ေနာက္ကြယ္၌ အနတၱဝါဒႏွင့္စပ္၍ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ သမိုင္းျဖစ္ရပ္တစ္ခုခု ရွိနန္ရာ၏။ ဗုဒၶမေပၚမီက ရွိႏွင့္ျပီးျဖစ္ေသာ အလြန္ေရွးက်ေသာ ဥပနိသွ်က်မ္းတစ္ေစာင္၌ အနတၱဝါဒႏွင့္တူေသာ ဝါဒတစ္ခုကို ရည္ညြန္းသည့္ စကားတစ္ရပ္ပါရွိ၏။ ကထာေကာပနိသွ်ေခၚ ထိုဥပနိသွ်က်မ္း၌ အတၱဝါဒႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာ ဝါဒတစ္ခုကို ေဖာ္ျပထား၏။ 

သဲကႏၱာရထဲ၌ က်ေရာက္ေသာ မိုးေရသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ဘိသက့ဲသို႔ ထိုဝါဒကို လက္ခံယုံၾကည္ေသာသူသည္ အခ်ည္းႏွီးသာ ျဖစ္ရေခ်မည္ဟု ထိုက်မ္းက ဆိုထား၏။ အထက္ပါ ထင္ျမင္ခ်က္ မွန္ေပလိမ့္မည္။ မည္သည့္ႏုိင္ငံ မည္သည့္ေခတ္၌မဆို လူအမ်ား၏ ယုံၾကည္ခ်က္ကို လက္မခံဘဲ ေဝဖန္ဆန္းစစ္ေသာသူတို႔သည္ အနည္းအမ်ား ရွိၾကစျမဲျဖစ္၏။ 

သို႔ျဖစ္၍ လူအမ်ား၏ ေရွးအစဥ္အလာ ယုံၾကည္ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္မွုသည္ ဤမည္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို အစျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚလာသည္ဟု အတိအက် ေျပာဆိုရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေခ်။ ။ ဒါဝင္သည္ သတၱဝါမ်ိဳးစုမ်ား အဆင့္ဆင့္ေျပာင္းလဲမွု သဘာဝျဖစ္စဥ္ကို ထုတ္ေဖာ္ခ့ဲေသာ သိပၸံပညာရွင္အျဖစ္ျဖင့္ ကမၻာကအသိအမွတ္ ျပဳထားေသာ္လည္း အျခားပညာရွင္တစ္ဦးသည္ ဒါဝင္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္း ထိုသဘာဝျဖစ္စဥ္ကို သိျမင္ခ့ဲ၍ အခ်ိဳ႕ေသာ ေရွးဂရိပညာရွင္တို႔သည္လည္း တစ္စြန္းတစ္စ သိရွိနားလည္ခ့ဲၾက၏။

 မာတင္လူသား သည္ ခရစ္ယာန္သာသနာပိုင္ ရဟန္းမင္းၾကီးကို လူသိထင္ရွား ေတာ္လွန္ခ့ဲေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေသာ္လည္း သူမေပၚမီကပင္ ခရစ္ယာန္သံဃာ့အဖြ႔ဲကို ျပစ္တင္ေဝဖန္ေသာသူမ်ား ရွိၾက၏။ ထို႔အတူ ဗုဒၶသည္ လူအမ်ားအျပားအား အနတၱဝါဒကို အစဦးစြာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အေလးအနက္ ေဟာၾကားခ့ဲသည္ မွန္ေသာ္လည္း လြန္လပ္စြာ ၾကံစည္ေတြးေခၚလ်က္ ထိုဝါဒသို႔ မသိမသာ ေရွးရွုေနေသာသူတို႔သည္ ဗုဒၶမေပၚမီက ရွိခ့ဲၾကေပမည္။

အခ်ိဳ႕ကမူ အနတၱဝါဒသည္ ကမၼဝါဒ ဘဝသံသရာ အယူစသည္တို႔ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ ဝါဒ မျဖစ္ႏုိင္ဟု ဆိုၾက၏။ သို႔ရာတြင္ အနတၱဝါဒသည္ နတၳိကဝါဒ မဟုတ္ ဗုဒၶေဟာေသာ ကမၼႏွင့္ ဘဝသံသရာအယူသည္လည္း ျဗာဟၼဏဘာသာဝါဒႏွင့္ တျခားစီျဖစ္ရကား ကမၼႏွင့္ ဘဝသံသရာဆိုင္ရာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို အနတၱတရားႏွင့္ ဆက္စပ္နားလည္ရန္ မခဲယဥ္းေခ်။ 

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ အနတၱဝါဒကို ဗုဒၶဝါဒအစစ္ မဟုတ္သေယာင္ ေျပာဆိုေနၾကသူမ်ားသည္ အေထာက္အထား အခိုင္အမာ ျပစရာမရွိဘဲ အနတၱတရားကို မႏွစ္သက္ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေျပာဆိုၾကျခင္းျဖစ္၏။ ဥေရာပ ဗုဒၶက်မ္းျပဳ ပညာရွင္တစ္ဦး၏ အဆိုအားျဖင့္မူ အနတၱဝါဒကို အခ်ိဳ႕ေသာ ဥေရာပပါဠိ ပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ပယ္ၾကျခင္းသည္ ယခုေခတ္ ဥေရာပတိုက္သားတို႔၏ အတၱစြဲၾကီးမားျခင္းႏွင့္ ထာဝရအတၱဝိညာဥ္ကိုေဟာေသာ ခရစ္ယာန္ဘာသာတရား၏ အေငြ႔အသက္မကင္းေသးျခင္း လကၡဏာျဖစ္၏။

 စင္စစ္ သူတို႔သည္ အနတၱတရားမွတစ္ပါး ဗုဒၶေဟာေသာ အျခားတရားအားလုံးကို ႏွစ္သက္၍ ဗုဒၶကိုၾကည္ညုိၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်ားစြာေသာ ပိဋကတ္ေဒသနာႏွင့္ အိႏၵိယဘာသာေရး သမိုင္းအေထာက္အထားမ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ အနတၱဝါဒကို မူလဗုဒၶဝါဒ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဟု အစြဲအျမဲ ခံယူထားၾက၏။

ဤအခ်က္သည္ မစၥက္ရုိင္းစ္ေဒးဗစ္၏ စကားျဖင့္ ထင္ရွား၏ သူက အကယ္၍ ဗုဒၶဝါဒသည္ အနတၱဝါဒျဖစ္ခ့ဲပါက ထိုသို႔ ေမွ်ာ္လင့္အားထားစရာ မရွိေသာဝါဒသည္ အသို႔လွ်င္ လူတို႔၏ စိတ္ဓာတ္ကို ဆြဲေဆာင္ႏုိင္ပါအ့ံနည္း။ လူတို႔၏ မီွခိုကိုးကြယ္ရာ ဝါဒျဖစ္ႏုိင္ပါအ့ံနည္း။ ထိုဝါဒသည္ အခ်ိဳ႕ေသာ အဘိဓမၼာဆရာတို႔အဖို႔ ေကာင္းမြန္ေသာ္ ေကာင္းမြန္ေပမည္။

 လူတိုင္း လက္ခံႏုိင္ေသာ ဝါဒကား ျဖစ္မည္မဟုတ္။ အတၱမရွိဟု ဆိုျခင္းသည္ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကို ပင္လယ္ထဲသို႔ ပစါခ်၍ အကူအညီမေပးဘဲ ကမ္းဘက္သို႔ ကူးခိုင္းသည္ႏွင့္တူလွသည္။ လူသတၱဝါသည္ မိမိထက္ ပိုမိုတန္ခိုးၾကီးေသာအရာကို ဘာသာတရား၌ ရွာစျမဲျဖစ္သည္ဟု ေရးသားခ့ဲ၏။ အထက္ပါေရးသားခ်က္မွာ အေျခအျမစ္မရွိေခ်။

ယေန႔ကမၻာေပၚရွိ မ်ားစြာေသာ အသိပညာရွင္တို႔သည္ အနတၱဝါဒနည္းတူ အတၱဝိညာဥ္ကိုပယ္ေသာ ရုပ္ဝါဒကို လက္ခံက်င့္သုံးၾက၏။ သို႔စဥ္လ်က္ သူတို႔သည္ အတၱဝိညာဥ္ကို ယုံၾကည္ေသာ ဘာသာေရးသမား အသိပညာရွင္တို႔ႏွင့္ တန္းတူရည္တူ သိပၸံစာေပ အႏုပညာနယ္မ်ား၌ ထူးခ်ြန္ေအာင္ျမင္ေနျခင္းမွာ မ်က္ျမင္အထင္အရွားျဖစ္၏။ စင္စစ္သူတို႔သည္ အျခားအားကိုးစရာမရွိဘဲ မိမိတို႔ကို (ဝါ) မိမိတို႔၏ ဇြဲ လုံ႔လဝီရိယ အသိပညာ စသည္တို႔ကို အားကိုး၍ ၾကီးပြားေအာင္ျမင္ခ့ဲၾကေၾကာင္း ယုံမွားစရာမရွိေခ်။ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္ကို ဦးတည္ေသာ ဗုဒၶဝါဒသည္ ရုပ္ဝါဒက်င့္စဥ္မွာထက္ မ်ားစြာပိုမိုအေရးၾကီး၏။ 

အားကိးရမည့္ သဒၶါ သီလ စာဂ ပညာ ဝီရိယအစရွိသည့္ ႏွလုံးရည္လက္နက္မ်ားမွာလည္း ထူးေထြမ်ားျပားလွ၏။ ဤအခ်က္ကို မစၥက္ရုိင္းစ္ေဒးဗစ္က့ဲသို႔ေသာ ပါဠိပညာရွင္တစ္ဦးက လ်စ္လ်ဴျပဳ၍ အနတၱဝါဒကို ေမွ်ာ္လင့္အားထားစရာ မရွိေသာ ဝါဒျဖစ္သည္ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းယုတၱိကင္းမ့ဲ၍ မိမိ၏ အတၱစြဲၾကီးမားမွုကို ေဖာ္ျပေနျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း
ထင္ရွားလွေပသည္။

အနတၱဝါဒအေၾကာင္း ေရးသားရာ၌ အခ်ိဳ႕ေသာ အေနာက္ႏုိင္ငံ ပညာရွင္တို႔သည္ မစၥက္ရုိင္းစ္ေဒးဗစ္က့ဲသို႔ ပိဋကတ္စာေပ၌ က်ြမ္းက်င္ႏွံ႔စပ္ျခင္း မရွိေစကာမူ ပြင့္လင္းရုိးသား၏။ ျပင္သစ္ပညာရွင္တစ္ဦးသည္ မိမိ၏ ဗုဒၶက်မ္းစာအုပ္၌ ဗုဒၶ၏ သီလသမာဓိဂုဏ္ကို ခ်ီးက်ဴး၍ အနတၱဝါဒကိုမူ ျပစ္တင္ရွုတ္ခ်၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုဝါဒသည္ ဗုဒၶေဟာေသာ ဝါဒမဟုတ္ဟူ၍မဆို ထိုဝါဒျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာသည္ လူသားတို႔အား အက်ိဳးျပဳခ့ဲေၾကာင္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဝန္ခံထား၏။ 

ထူးဆန္းအ့ံၾသဖြယ္ ေကာင္းသည္ကား ဤအနတၱဝါဒသည္ လူတို႔၏ အျပင္းထန္ဆုံး သဘာဝဆႏၵႏွင့္ စိတ္ဓာတ္ကို တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ား ေစေသာ္လည္း ယင္းကို လက္ခံေသာ လူမ်ိဳးတို႔အား ၾကီးပြားတိုးတက္ေစခ့ဲျခင္းျဖစ္၏။ ထိုလူမ်ိဳးတို႔သည္ အနတၱတရားကို လက္ခံက်င့္သုံးလ်က္ အသိဥာဏ္တိုးပြားကာ လိမၼာယဥ္ေက်းမွု အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာၾကေပသည္။ 

(--ဆက္ရန္) (ဦးေအးေမာင္)

ko latt ေဖ့ဘုတ္မွ ကူးယူမွ်ေ၀သည္။