'' ခႏၶာ = အပူမီး "

 

 

'' ခႏၶာ = အပူမီး "
★★★★★★★★
ခႏၶာရွိေနသ၍ေတာ့ သူ႔ကို ေန႔စဥ္ ရွာေကြ်း ေနရတယ္။
မေကြ်းလို႔လည္း မရ၊ အဝတ္အစား ေတြလည္း သူ႔ကို
အမ်ိဳးမ်ိဳး ဝတ္ဆင္ေပးရ၊ လူသံုးကုန္ မွန္သမွ် တို႔ႏွင့္ သူ႔ကို လုပ္ေပး ေနရတာပါ။
သူ႔ကို ဒီေလာက္ လုပ္ေကြ်း ေနတာေတာင္ ပ်ိဳလာလား?၊ အိုလာလား? ဆိုေတာ့
တျဖည္းျဖည္း လုပ္ကိုင္ ရွာေဖြရင္း နဲ႔ အိုလာ၊ အိုလာျပီးရင္ ဟိုေရာဂါေလး ရလိုက္ ဒီေရာဂါေလး ရလိုက္ႏွင့္ ေနာက္ဆံုးမွာ ေရာဂါႀကီး ရျပီး အိပ္ရာထဲမွာ လွဲ.. ျပီးရင္ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေသပြဲႏွင့္ ဝင္ရတယ္။ ဒီခႏၶာ ရတဲ့ သူတိုင္းဟာ ေသရမဲ့ သူခ်ည္းဘဲ့။ လြတ္သြားတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ တအားခ်မ္းသာ ပါတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြေတာင္ ခု ေရာဂါေတြ ရျပီး အိပ္ရာထဲမွာ လွဲေနကုန္ျပီ။

" ေသမင္းခႏၶာ "
★★★★★★★★
ကိုယ့္မိဘ ဖိုးဖြား ဘီဘင္ေတြလည္း အိုျပီး ရင္ ေသသြား
ၾကကုန္ျပီ။ ကိုယ္တိုင္လည္း ေသရဦးမယ္။ ေနာက္ ကိုယ္ေမြး လိုက္တဲ့ သားသမီးေျမးျမစ္ ေတြလည္း ေသရဦးမယ္။ ဟိုး အဆင့္ဆင့္ ၾကည့္လိုက္ရင္
ေျမးျမစ္က ေမြးတဲ့ ကေလးေတြ တီတြတ္ ကြ်တ္ေတြလည္း ဒီ“အိုနာေသ” လမ္းစဥ္ ေတြခ်ည္းပါ။ အကုန္ေသ ၾကရမွာပဲ့။
လြတ္သြားတဲ့သူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ (ဘာေၾကာင့္လဲ? ခႏၶာ ရွိေနလို႔ပါ။)
ခႏၶာ မရွိရင္ ေသဒုကၡ မရွိေတာ့ဘူးေပါ့။

တခ်ိဳ႔ ဒါနလွဴဒါန္း ေနၾကတဲ့ အထဲမွာ လူခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာ ဟိုဒီ ခ်မ္းသာေတြ ျဖစ္ခ်င္ ေနၾကတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေနတာက တဏွာ ေလာဘပါ။ ဒီခႏၶာက ေလာဘ တည္ေထာင္ထားတဲ့ ခႏၶာႀကီး။ ေလာဘေၾကာင့္ ဒီခႏၶာ ျပန္ေတာင္းရင္ အိုနာေသ ဆိုတဲ့ ေသာကမီးေတြ၊ ေလာကဓံ တရားေတြ၊ ကို ျပန္ေတာင္းေနသလိုပါပဲ့။ ထိုေၾကာင့္ ဆင္းရဲ ဒုကၡေတြ လြတ္ႏိုင္ပါ့ဦးမလား။

လူျဖစ္ျဖစ္၊ နတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အပၸာယ္ဘံုသားျဖစ္ျဖစ္ သူ႔ခႏၶာႏွင့္သူ၊ သူ႔ေနရာႏွင့္ သူ၊ဆင္းရဲေနႀကပါတယ္။ ဒီခႏၶာ ဝဋ္ဆင္းရဲ ရေနသ၍ ကာလပတ္လံုး
ဒုကၡမ်ိဳးစံု ခံေနရဦးမွာပါ။
ဒါဟာ “သဘာဝ” တရားလို႔ေခၚတယ္။

အတိတ္ဘဝက ဒီခႏၶာႀကီးကို “ဒုကၡခႏၶာ” “အိုနာေသ ခႏၶာႀကီး” ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။ လူခ်မ္းသာ ျဖစ္ရပါေစဟုဆုေတာင္းျပီး ကုသိုလ္ေႀကာင့္ ယခု လူခ်မ္းသာ လာျဖစ္ေတာ့လည္း ထံုးစံအတိုင္း လူ႔ေသာကမီးေတြ နဲ႔ ေတာက္ေလာင္ေနၾကရျပီး အိုနာေသႏွင့္ ျပန္ႀကံဳ ရျပန္္တယ္။

သူ႔ကိုမေက်နပ္ ငါ့ကိုမေက်နပ္၊ သူ႔ကို တစ္မ်ိဳး ငါ့ကို တစ္မ်ိဳး၊
သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုး ငါ့ကို မ်က္ေစာင္းထိုး၊
သူဦးငါယူ ငါ့ဟာ သူယူႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနႀကတဲ့
ေလာကႀကီးထဲမွာ ရွိေနတာ မွန္သမွ်သည္ လူေတြရဲ့ အမႈ ေတြခ်ည္းပဲ့။ ခႏၶာရွိေနသမွ်ေတာ့ လူေတြဟာ အပူမီး ေတြခ်ည္းပါ။ ဒီ အိုနာေသခႏၶာ အပူမီးႀကီး ျပန္မရေအာင္ျငိမ္းေအးတဲ့ နိဗၺာန္ ေရာက္ေၾကာင္း ကုသိုလ္တရားေတြ ျပဳလုပ္သင့္တယ္။

မိမိတို႔ ဒါနျပဳရာမွာလည္း “ေနာက္ခႏၶာ ျပန္မရေတာ့တဲ့” ကုသိုလ္မ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္ နိဗၺာန္ကို ဆုေတာင္းျပီး လွဴေစခ်င္တယ္။“ဒီခႏၶာ ျပန္မရေအာင္” လုပ္တဲ့ ကုသိုလ္ မ်ိဳးၾကေတာ့ ဘုရားပြင့္လာမွ လုပ္လို႔ ရတာပါ။ ဘုရားပြင့္ျပန္ ရင္လည္း ဆရာေကာင္း သမားေကာင္း နည္းေပးေကာင္းႏွင့္ ႀကံဳမွ ရတယ္။

ဆရာေကာင္း မေတြ႔ခဲ့တဲ့ သူတိုင္း ဒီခႏၶာ ျပန္ရေစမဲ့ ဝဋ္လည္တဲ့ ကုသိုလ္ခ်ည္းပဲ့ လုပ္ခဲ့တာပါ။သစၥာသိတဲ့ ဆရာမ်ိဳးမွ ဒီကုသိုလ္က အဖန္ဖန္တလဲလဲ “အိုနာေသပြဲ” ခ်ည္းျပန္ရမဲ့ ကုသိုလ္။ဒီကုသိုလ္မ်ိဳးကေတာ့ ခႏၶာမရွိတဲ့အတြက္ အိုနာေသပြဲႏွင့္
လြဲရမဲ့ ကုသိုလ္ဆိုျပီး ဝဋ္ကြ်တ္မဲ့ ကုသိုလ္ကို လုပ္ေပးပါတယ္။

ထိုေၾကာင့္ ဘုရားပြင့္ သာသနာႏွင့္လည္း လာႀကံဳ၊ ဆရာသမားေကာင္း ေတြႏွင့္လည္း ေတြ႔ႀကံဳေနရတဲ့ အခိုက္ ဒီခႏၶာ အပူမီးမွ လြတ္ကင္းေအာင္ ဝိပႆနာတရားအားထုတ္ရန္ တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

ေမဃဝတီ ဆရာေတာ္... (ၿမိတ္)