လူႏွင့္ ကိုးကြယ္မွဳတြင္ သမိုင္းဆရာတို႔၏ ေလ့လာမွဳအဆိုအရ လူသည္ ေျခသလံုးအိမ္တိုင္ဘ၀မွ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ယဥ္ေက်းလာၿပီး အစုအသင္းႏွင့္ေနတတ္လာသူမ်ား ျဖစ္သည္
ဟု သိရ၏။
မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ လူသည္ ေၾကာက္တတ္မွဳႏွင့္ ရလိုမွဳ သေဘာတရားမ်ားျဖင့္ ဖြဲ႕
စည္းထားေသာသ႑ာန္တစ္ခုသာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။
လူ႕ေလာကႀကီးတြင္လည္း ေၾကာက္စရာ အေျမာက္အျမား ရွိသည့္နည္းတူ ရယူခ်င္စရာမ်ားႏွင့္လည္း ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိေနပါသည္။ ဒီေရတက္ျခင္း၊ မီးႀကီးေလာင္ျခင္း၊ ေလမုန္တိုင္း
က်ျခင္း စေသာ ၾသကာသေလာက၏ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ား၊ ေျမြ၊ က်ား၊ဆင္ရိုင္းေဘး၊ မခ်စ္မႏွစ္
သက္သူေဘး စေသာ သတၱေလာက၏ ရန္ျပဳမွဳမ်ားႏွင့္ နာဖ်ားမက်န္းမာ အိုနာေသရ ေဘးဒုကၡ
မ်ား၏ ႏွိပ္စက္ကလူျပဳမွဳကို လူသားသည္ အလူးအလဲ ခံေနရသာျဖစ္၏။
ဤသို႔ေသာဘ၀ဒုကၡ
အႏၱရာယ္မ်ား၏ လွံဳ႕ေဆာ္ဖန္တီးမွဳေၾကာင့္ လူသားသည္ ေၾကာက္တတ္လာ၏။ ထိုေဘးဆိုး
ဒုကၡဆိုးတို႔မွ ကင္းၿငိမ္းမွဳကို လိုလားလာၾကသည္။ ကိုးကြယ္ရာကို ရွာေဖြလာၾကသည္။
ဤအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ “ဗဟံု ေ၀ သရဏံ ယႏၱိ၊ ပဗၺတာနိ ၀နာနိ စ။
“အာရာမရုကၡေစတ်ာနိ၊ မႏုႆာ ဘယတဇၨိတာ။”
“ေဘးရန္အႏၱရာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို စိုးရြံ႕ေၾကာက္လန္႔ ေနၾကကုန္ေသာ လူတို႔သည္ ေတာင္တို႔ကို
လည္းေကာင္း၊ ေတာတို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အာရာမ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ အဓိကရသစ္ပင္ စေသာ
ကိုးကြယ္ရာတို႔ကို လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ကုန္၏” ဟု ျမတ္ဗုဒၶေဟာၾကားခဲ့၏။
ပင္လယ္ သမုဒၵရာတို႔၌ အသက္ေမြးမွဳျပဳသူတို႔သည္ သမုဒၵရာေစာင့္နတ္မ်ားကို ကိုးစား
ၾကသည့္နည္းတူ ေတာရပ္ေဒသ၌ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ၾကသူတို႔ကလည္း ေတာေတာင္ဥယ်ာဥ္
စသည္တို႔ကို ပူေဇာ္ၾကသည္။
ထို႔ျပင္ ေကာက္ပင္စိုက္ပ်ိဳးေအာင္ျမင္မွဳအတြက္ မိုးနတ္ စသည္တို႔
ကို ပ-သ ၾက၏။ ဤသည္တို႔မွာ ထိုစဥ္က ကမၻာ့လူသား အားလံုးလိုလိုႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ကိုး
ကြယ္မွဳမ်ားျဖစ္သည္။ ကိုးကြယ္မွဳအစ၊ ကိုးကြယ္မွဳအဓိပၸါယ္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ။
{သာသနာေတာ္ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးဦးစီးဌာန၏ ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္မွ ေကာက္
ႏုတ္ေရးသားပါတယ္။}
No comments:
Post a Comment