မေမွ်ာ္မလင့္၊ မုိးၾကိဳးသင့္သုိ႔
ရင္နင့္ဖြယ္ရာ၊ သည္းဆတ္ခါမွ်
ၾကမၼာကံဆုိး၊ လြမ္းဇာတ္ပ်ိဳးသည္
တုိးေအးနစ္ေသာ ထုိတစ္ေန႔။
ထိုေန႔မွသည္၊ ညညေန႔ေန႔
ျမင္ေတြ႔မေကာင္း၊ သည္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ
အေလာင္းထပ္မွ်၊ ျမင္ေနခဲ့ရ။
ေန႔ရက္လ်ား၍
ဆယ့္ငါးရက္ေျမာက္၊ ခါခ်ိန္ေရာက္မွ
ေရေအာက္ကေဖာ္၊ “တုိးေအး” ေပၚဝယ္
ညွိဳးေလ်ာ္ေၾကကြဲ၊ မိခင္ဇြဲကုိ
အသဲနင့္ဖြယ္ ျမင္ရသည္။
အ႐ုိးစုမွ်၊ ၾကြင္းေသာ္မွပင္
ခ်စ္လွရင္ေသြး၊ သူ႔ကေလးအား
ေထြးဆဲပုိက္ဆဲ၊ ယုယဆဲ ဟု
သဲသဲမဲမဲျပေနသူ။
ေရစီးကလႈပ္၊ လႈိင္းကပုတ္၍
စုပ္သည့္ေရမႊား၊ စားသည့္ေရပုိး
အေၾကာင္းဆုိးလည္း
တုိးကာ ကပ္ကာ၊ ေမ့သည္းခ်ာအား
မကြာမကြဲပုိက္ေပြ႔ဆဲ။
အုိ….. မိခင္
သင္ ေဘးကင္းရာ
ကူးခပ္ပါ၍၊ လြတ္ရာအေဝး
ေျပးႏုိင္ပါလ်က္၊ မေျပးရက္၍
အသက္ စေတးလုိက္ေရာ့လား။
အုိ….. မိခင္
“ကုိယ္လွ်င္မခ်ိ၊ အမိေသာ္လဲ
သားေတာ္ခဲ” ဟု
စြဲလားဆုိထုံး၊ စကားလုံးကုိ
ေခ်မႈန္း ေတာ္လွန္လုိက္ေရာ့သလား။
အုိ….. မိခင္
သင္ႏွင့္အတူ၊ သင့္သည္းအူႏွယ္
ရည္တူျပည့္သိပ္၊ “မိခင္စိတ္” ျဖင့္
ယုိဖိတ္ေမတၱာ၊
ေစတနာကုိ
ခါခါ ဦးညႊတ္လုိက္ပါ၏။……….။
(သမိန္ေသာင္း)
ဆရာၾကီး ဦးသုခ ၏ မဂၤလသုတ္အဖြင့္(စာ-၁၂၃-၁၂၅)
၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္-ဒလအကူး တုိးေအးသေဘၤာနစ္ျမဳပ္စဥ္က တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္တစ္ခုကုိ ျမဝတီမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာအဖြဲ႔ဝင
အေမေန႔ကို ဂုဏ္ျပဳလ်က္ http://
အေမမ်ားအားလံုးကို ဦးခိုက္ပူေဇာ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment