သံကိစၥသာမေဏဝတၳဳ
-----------------------
ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ သာ
ဝတၳိျပည္ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌
သီတင္းသံုးေတာ္မူေသာအခါ
ရဟန္းသံုးက်ိပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ထံ ကမၼ႒ာန္းကိုယူ၍ ေတာအရပ္သို႔ သြားၾကမည္ရွိရာ
ဘုရားရွင္သည္ အနာဂတံသဥာဏ္ေတာ္
ျဖင့္ ရႈေမွ်ာ္ေတာ္မူလွ်င္ ေဘးဥပဒ္
ႀကီးစြာက်ေရာက္လတၱံသည္ကိုျမင္
ေတာ္မူ၍ ငါ၏ ခ်စ္သားအရွင္သာ
ရိပုတၲရာအထံသို႔ဝင္၍ သြားၾက
ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည့္အတိုင္း
ဝင္ေတာ္မူေလ၏။ အရွင္သာရိပုတၲ
ရာကလည္းတစံုတခုအေၾကာင္းရွိ
ရာသည္ဟု ဆင္ျခင္ေတာ္မူလွ်င္
ေဘးဥပဒ္မွ လြတ္ကင္းေစရန္သံကိ
စၥသာမေဏကို ေခၚ၍ သြားၾကေလ
ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ ရဟန္းသံုး
က်ိပ္တို႔မွလည္း ဤသာမေဏငယ္
ျဖင့္ ပလိေဗာဓေၾကာင့္ၾကမကင္း
စိုးရိမ္ျခင္းမကြာ ရွိၾကပါလိမ့္မည္ မ
ေခၚလိုပါဟု ေလွ်ာက္ထား၏။
အရွင္သာရိပုတၲရာမေထရ္က
ငါ့ရွင္တို႔ ဤသာမေဏငယ္ေၾကာင့္
ေၾကာင့္ၾကျခင္း ပလိေဗာဓမျဖစ္လ
တၳံ။ သင္တို႔၏ ေၾကာင့္ၾကျခင္းပလိ
ေဗာဓ ကိုဤသာမေဏငယ္မွ ပယ္
ေဖ်ာက္ရလတၲ႔ံ။ ႕ဤသာမေဏငယ္
ကို ေခၚ၍သာ သြားၾကကုန္။ ဤအ
ေၾကာင္းကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာ
ဘုရားရွင္သည္ အသင္တို႔ကို ငါ့ထံ
ဝင္ေစေတာ္မူသည္ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏
ဤသို႔လွ်င္ ရဟန္းသံုးက်ိပ္တို႔
လည္းေခၚ၍ သြားၾကေလ၏။ရဟန္း
တို႔လည္း ယူဇနာ တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္
အထက္၌ တစ္ခုေသာရြာကို မွီ၍ဝါ
ကပ္ၾကကုန္၏။ ငါ့ရွင္တို႕ ဆြမ္းစား
ေသာအခါမွတပါး ႏွစ္းပါးေသာရ
ဟန္းတို႔ တစ္ခုေသာအရပ္၌ မေန
ၾကစတမ္း။ အၾကင္ရဟန္းမက်န္းမ
ခံ့ေသာ ထိုရဟန္းက ေက်ာက္စည္
ေခါင္းေလာင္းကိုထိုးေလာ့။ ထိုမွ
အလြတ္အခါမ်ား၌ မေမ့မေလ်ာ့တ
ရားကို အားထုတ္ၾကကုန္အံ႔ဟု က
တိျပဳၾက၏။
တစ္ေန႔ေသာ္သူဆင္းရဲတေယာက္
သည္ တစ္ပါးေသာအရပ္မွာေန
ေသာ သမီးငယ္ထံသို႔ ငတ္မြတ္၍
လာခဲ႔သည္ရွိေသာ္ လမ္းခရီး၌ ထို
ရဟန္းတို႔၏ ေနရာသို႔ေရာက္၍စား
ၾကြင္းစားက်န္ စားေသာက္ေနထိုင္
ေလ၏။ ႏွစ္လ သံုးလ လြန္ေသာ္
ထိုရဟန္းတို႔က တားျမစ္မည္စိုး၍
မပန္ၾကားပဲ သမီးငယ္ထံ သြားျပန္
၏။ ခရီးအၾကားေတာအုပ္၌ခိုးသား
ငါးရာ တို႔သည္ ဗလိနတ္စာ အလို႔
ငွာ သတ္မည္ရွိေသာ္ အရွင္တို႔ ငါ
ကားစားၾကြင္းစားတည္း။ သူဆင္း
ရဲတို႔မည္သည္လူညံ႔ယုတ္မာတည္း
ငါ၏ အရွင္ေကာင္းတို႔သည္မင္းမ်ဳိး
မင္းႏြယ္သည္ ဤမည္ေသာအရပ္
၌ ေနၾက၏ အရွင္ျမတ္တို႕ကို သတ္
၍ ဗလိနတ္စာ ျပဳေသာ္ နတ္တို႔ႏွစ္
သက္၍ အက်ဳိးမ်ားပါလိမ့္မည္ဟု
ေျပာဆို၏။
ခိုးသူတို႔လည္း သေဘာက်သ
ျဖင့္ ထိုစားၾကြင္းစားေယာက်္ားကို
လမ္းညႊန္ျပေစ၍ ေရာက္ေလေသာ္
ေက်ာက္စည္ေခါင္းေလာင္းကို ထိုး
ေစ၏။ ထိုအခါ မေထရ္ႀကီးက အ
ဘယ္သူသည္ ေခါင္းေလာင္းထိုးသ
နည္း။ ခိုးသူႀကီးကလည္း ငါတို႔ ထိုး
သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းဟုေမး
လွ်င္ အရွင္ဘုရားတို႔တြင္ တစ္ပါး
ေသာသူကို ယူေဆာင္ ဗလိနတ္စာ
ျပဳလိုသည္ဟု ေျပာဆို၏။ ရဟန္း
တို႕သည္ အႀကီးဆံုးမေထရ္ မွစ၍
ငါလိုက္မည္ က်န္အရွင္ဘုရားတို႔
မေမ့မေလ်ာ့ တရားကို အားထုတ္
၍ေနရစ္ေတာ္မူၾကပါဟုဆို၍ရဟန္း
သံုးက်ိပ္လံုးပင္ ထၾက၏။
ထိုအခါ သံကိစၥမေထရ္သည္
အရွင္ဘုရားတို႔ သည္းခံေတာ္မူၾက
ပါကုန္။ အကြ်ႏု္ပ္လိုက္ပါမည္ဟု
ေျပာဆိုေလွ်ာက္ထား၏။ ရဟန္းတို႔
ကလည္း အို ' ရွင္သာမေဏ သင္
ကား အရွင္သာရိပုတၲရာမေထရ္၏
တပည့္ျဖစ္ေပသည္ ငါတို႔မထည့္ဝံ႔
ကုန္'' သံကိစၥသာမေဏကလည္း
"အရွင္ဘုရားတို႔ဤကဲ႔သို႔ေဘးဥပဒ္
ု
ကိုျမင္ေတာ္မူ၍ အကြ်ႏ္ုပ္ကို ထည့္
လိုက္ပါသည္။ ျမစ္တားေတာ္မမူပါ
လင့္" ဟုခြင့္ပန္ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ ခိုးသူ
တို႔ႏွင့္ လိုက္သြားေလ၏။
ခိုးသူႀကီးလည္း သန္လ်က္ကို
ကိုင္၍ သတ္အံ့ဟု သာမေဏထံ
ခ်ဥ္းကပ္ေလ၏။ သာမေဏလည္း
ထိုင္လ်က္သာလွ်င္ ေမတၲာစ်ာန္
ကို ဝင္စား္ေနေလ၏။
ခိုးသူႀကီးလည္း သန္လ်က္ျဖင့္
ပခံုးကိုခုတ္၏သန္လ်က္သည္ေခြ၍
အသြားခ်င္းထိလ်က္တည္ေလ၏။
ခိုးသူႀကီးက ေခ်ာ္ခြ်တ္သည္ထင္၍
တစ္ဖန္ ခုတ္ျပန္၏။ သန္းလ်က္
ကားထန္းရြက္ကဲ႔သို႔ လိမ္၍ စု၍
တည္ေလေသာ္ ငါ၏ သန္လ်က္
သည္ ရွားႏွစ္တိုင္တို႔ပင္ ဝါး ႀကိမ္
ျမက္ကဲ႔သို႔တစ္ခ်က္တည္းခုတ္ျခင္း
ငွာစြမ္း၏။ အသက္ဝိညာဥ္မရွိ အဝိ
ညာဏက ျဖစ္လ်က္ဤသာမေဏ
၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကိုသိ၏။ ငါသည္
လူသားစင္စစ္ သဝိညာဏက ထင္
ရွားျဖစ္ပါလ်က္ မသိမိုက္မွားမိခ်က္
သည္ နက္နဲေလစြတကား ဟုသန္
လ်က္ကို ပစ္ခ်၍ သာမေဏ၏ ေျခ
ရင္းတြင္ ဝပ္တြားလ်က္ "အရွင္ဘု
ရား အကြ်နု္ပ္တို႔သည္ ဥစၥာေၾကာင့္
ေတာအုပ္၌ ဝင္ၾကကုန္၏အေဝးက
ျမင္လွ်င္ပင္ တစ္ေထာင္မွ်ေသာ
ေယာက်္ားတို႔ပင္ေသာ္လည္း တုန္
လႈပ္ကုန္၏။ အေမာင္သာမေဏ
ကား ဖိုဝ၌ ေလွာ္အပ္ေသာ ေရႊစင္
ကဲ႔သို႔ ။ ေကာင္းစြာ ပြင့္ေသာမဟာ
ေလွကားပန္းကဲ႔သို႔ သင္၏ မ်က္ႏွာ
သည္ လြန္စြာတင့္တယ္ဘိ၏ေဘး
ႀကီးေရာက္ဆဲအခါဝယ္ ဘဇာမူ၍
မငိုေၾကြးဘိသနည္း"ဟု ေမး၏။
သံကိစၥသာမေဏလည္းေမတၲာ
စ်ာန္မွ ထ၍ " အို .…ခိုးသူႀကီး
ရဟႏၲာ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အတၱေဘာ
မည္သည္ကား ဦးေခါင္း၌ထားအပ္
ေသာ ဆံႏွင့္တူ၏။ ထိုအတၲေဘာ
ပ်က္ဆီးသည္ရွိေသာ္ အနည္းငယ္
မွ်ေၾကာက္လန္႔ျခင္းမရွိ" ဟုဆို၏။
ခိုးသူႀကီးသည္သံကိစၥသာမေဏ၏
စကားကိုၾကားလွ်င္ ၾကည္ညိဳလြန္း
၍ ခိုးသားအေပါင္းႏွင့္တကြသံကိစၥ
သာမေဏ၏ရွင္အျဖစ္ေတာင္းပန္
ၾက၏။ ထိုခိုးသူတို႔ကို ေဆာင္ယူ၍
ရဟန္းသံုးက်ိပ္ထံ ျပန္ေျပာ
ေလွ်ာက္ထားခဲ့၍ အရွင္သာရိပုတၲ
ရာအထံမွသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ
ေတာ္သို႔ဝင္၍ အေၾကာင္းအလံုးစံု
ကိုေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထိုအခါ
ျမတ္စြာဘုရားမွ ထိုခိုးသားရဟန္း
တို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ -
"ေယာစ ဝႆသတံဇီေဝ ဒုႆီေလာ အသမာဟိေတာ။
ဧကာ ဟံ ဇီဝိတံ ေသေယ်ာ
သီလဝႏၲႆ စ်ာယိေနာ" ။ ။
ဟူေသာဂါထာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
ဂါထာ၏ အဆံုး၌ ထိုရဟန္းငါးရာ
သည္ ပဋိသမၻိဒါ ေလးပါးႏွင့္တကြ
ရဟႏၲာျဖစ္ေလကုန္၏။
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(ဂါထာ၏ အနက္ကို မၾကာခင္က ေရးတင္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။)
•••မွီျငမ္း
ေမာင္းေထာင္ဆရာေတာ္ဘုရား
ႀကီး ေရးသားစီရင္ေတာ္မူေသာ
ေဒါသကထာ .…မွ့
No comments:
Post a Comment