**** က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၏ေထရုပၸတၱိ *****

 ****  က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္၏ေထရုပၸတၱိ *****

က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္သည္ အဖ ဦးေအာင္မင္း ႏွင့္ အမိ ေဒၚဂ်မ္းပံုတို႔မွ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕၊ က်ီးသဲရြာ ရွမ္းတန္းေလးရပ္၌ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၇၉-ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လဆုတ္(၈)ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ (၁၈၁၇ ခုႏွစ္)တြင္ ဖြားျမင္ေလသည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ကင္း ဟုေခၚသည္။ ဘဲြ႕အမည္ - အရွင္ မုနိႏၵာဘိဓဇ ျဖစ္ပါသည္။

ငယ္ဘ၀

၉-ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ သစ္နီေတာ ေက်ာင္းတိုက္၌ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးပညာသာမိထံ ျမန္မာသင္ပုန္းႀကီး၊ မဂၤလသုတ္၊ အျပင္ေအာင္ျခင္း၊ အတြင္းေအာင္ျခင္း၊ နမကၠာရ၊ ပရိတ္ႀကီး၊ ဇာတ္ၾကီးဆယ္ဘြဲ႔ စေသာ သင္႐ိုးက်မ္းမ်ားကို သူမ်ားႏွင့္မတူ လြယ္လြယ္ကူကူ ထူးခၽြန္စြာ တတ္ေျမာက္ခဲ့သည္။
၁၂-ႏွစ္သား အရြယ္တြင္ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဦးပညာသာမိကို ဥပဇၥၽာယ္ျပဳ၍ ရွင္သာမေဏ ၀တ္ခဲ့ေလသည္။ ရွင္သာမေဏအရြယ္ကပင္ သဒၵါ၊ သၿဂၤ ိဳဟ္၊ မာတိကာ၊ ဓာတုကထာ၊ ယမိုက္၊ ပ႒ာန္း၊ ဆန္း၊ အလကၤာ၊ အဘိဓာန္၊ ႐ူပသိဒၶိ၊ ဋီကာေက်ာ္၊ ကခၤါ၊ ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ကဗ်ာလကၤာ စေသာ က်မ္းဂန္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို အာစရိယမု႒ိ လက္ဆုပ္မိေအာင္ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ၿပီး ျဖစ္ေပသည္။ 


တစ္ခါက သစ္နီေတာ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီး၏ အနီး ပိန္းအင္းႀကီးကို ျဖတ္၍ ၀ဘုရားကုန္းေတာ္ ႏွင့္ ေရႊျမင္တင္ဘုရားကုန္းေတာ္ကို ဆက္သြယ္ ေဆာက္လုပ္ ထားေသာ တိုင္တစ္ရာ တံတားႀကီးေပၚ၌ ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးပညာသာမိက တပည့္ ရွင္မုနိႏၵ ႏွင့္ အတူ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း `ဘယ့္ႏွယ္လဲ ကိုရင္မုနိႏၵ၊ ေတာက္ပေသာ ေနေရာင္ျခည္ျဖင့္ စိမ္းလဲ့ၾကည္လင္ေနသည့္ ထက္၀န္းက်င္ရဲ႕ သာယာၾကည္ႏူးဘြယ္ကို စိတ္၀င္စားစြာ ေတြ႕ျမင္ေနရသည့္ အေၾကာင္း အာ႐ံုျပဳၿပီး ပ်ဳိ႕ကဗ်ာ တန္ေဆာင္ျဖစ္ေအာင္ စပ္ဆိုဖြဲ႔ႏြဲ႔ ၾကည့္စမ္းပါ´ဟု တိုက္တြန္းသည့္အတြက္-
`သီရိပရမ၊ သုေဇယ်ျဖင့္၊ ေလာကသံုးခိုင္၊ ဆံုးမယ့္ပိုင္သည့္၊ ဘုန္းလႈိင္သက်၊ စိေႏၲယ်ႏွင့္၊ ဓမၼဆယ္ျဖာ၊ ျမတ္သံဃာကို၊ ေစတနာညြတ္တြား၊ ကံသံုးပါးျဖင့္၊ ဦးျဖားညြတ္ခိုက္၊ တမြတ္စိုက္ၿပီ´
အစခ်ီေသာ `မဟာသာရပ်ဳိ႕´ကို ဖြဲ႔ဆိုစီကံုးေလသည္။ ထိုအခါက ရွင္မုနိႏၵသည္ အသက္ ၁၆-ႏွစ္သာရွိေသးသည္။
ထို႔ေနာက္ အသက္ ၂၀-ရြယ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ဂိုဏ္းအုပ္ ဆရာေတာ္ ဦးကုမာရကို ဥပဇၽြာယ္ျပဳ၍ ရဟန္းေဘာင္သို႔ တက္ခဲ့သည္။ ရဟန္းဘြဲ႔လည္း ဦးမုနိႏၵာဘိဇ ျဖစ္ေလသည္။ 


ရဟန္း၂-၀ါ ရလာေသာအခါ အမရပူရသို႔ သြား၍ ဒုတိယ ေမာင္းေထာင္း သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္၊ မိတၳီလာဆရာေတာ္၊ ခင္မကန္ဆရာေတာ္ႀကီးတို႔ထံ ပါဠိ၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ က်မ္းႀကီးမ်ားကို သင္ၾကား၍ ေရႊတိုက္၀န္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အထံ၌ သကၠတက်မ္းဂန္မ်ား ကို သင္ၾကားေလသည္။ 

ရဟန္း ၆-၀ါ ရရွိေသာအခါ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္ၾကြလာသျဖင့္ ပုဂံမင္းလက္ထက္က ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕၊ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၊ ဟံသာ၀တီၿမိဳ႕မ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ရေသာ `သတိုးမင္းႀကီး မဟာ မင္းလွမင္းေခါင္ ေနာ္ရထာ´ဘြဲ႔ခံ ဦးမႈိက က်ီးသဲ၏ အေရွ႕ဘက္၌ ေလးထပ္ေက်ာင္းႀကီးကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၿပီး ကိုးကြယ္သျဖင့္ `က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္´ဟု ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေလသည္။ 

က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္သည္ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ က်ီးသဲေလးထပ္ ေက်ာင္းအျပင္ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕၊ အဂၤပူၿမိဳ႕၊ ဟသၤတၿမိဳ႕မ်ားတြင္ လွည့္လည္သြားလာ သီတင္းသံုး ေနထိုင္ေတာ္မူသည္။ ပန္းေတာင္းၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္စဥ္ စေလဦးပုည ထံ ေမတၱာစာ တစ္ေစာင္ေပးဘူး၏။ 

ထိုေမတၱာစာမွာ ပညာရွင္တစ္ဦးထံ ေပးေသာ ေမတၱာစာျဖစ္၍ ေမတၱာစာ ႐ိုး႐ုိးမဟုတ္ပဲ ပါဠိစကားလံုးမ်ား ျခယ္မႈန္းထားၿပီး ေရးသားေသာစာ ျဖစ္၍ အနက္အဓိပၸါယ္ က်ယ္၀န္းသျဖင့္ လူသာမန္တို႔ သိရွိနားလည္ရန္ ခက္ခဲနက္နဲ လွေပသည္။ က်ီးသဲဆရာေတာ္သည္ စေလဦးပုညကို ညီေတာ္ဟူ၍ သံုးႏႈန္းေခၚေ၀ၚ၍ ညီေတာ္ႏွင့္ မိတ္သဂၤဟ ျဖစ္လိုေၾကာင္း ယခုအခါ ေနာင္ေတာ္တြင္ ဒူလာပါဒရက္ ဖိစီးႏွိပ္စက္ၿပီးေနသျဖင့္ ညီေတာ္ထံတြင္ ေဆးနည္းေကာင္းမ်ား ရွိလွ်င္ ေနာင္ေတာ္အား ၾကားသိေစလိုေၾကာင္း မ်ားလည္း ပါရွိသည္။

အဂၤပူၿမိဳ႕တြင္ သီတင္းသံုးေနသည့္ အခ်ိန္မွာ ဒြါရဂိုဏ္းခ်ဳပ္ အုတ္ဖိုဆရာတာ္ႀကီးလည္း အဂၤပူၿမိဳ႕တြင္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေတာ္မူ သျဖင့္ ဒြါရျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့မွ မွန္ကန္သည္၊ ကံျဖင့္ ရွိခိုးကန္ေတာ့မွ မွန္ကန္သည္ဟု အဂၤပူၿမိဳ႕တြင္ ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္း ၀ိ၀ါဒကြဲျပားေနေလသည္။ ကံ ဒြါရ ျပႆနာက အစပ်ဳိးရာ ဌာနကား အဂၤပူၿမိဳ႕ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ဒြါရဘက္မွ ဦးေဆာင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ အုတ္ဖိုဆရာတာ္ႀကီး ျဖစ္ၿပီး၊ ကံဘက္မွ ဦးေဆာင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္သျဖင့္ ကံဘက္မွ မွန္ကန္ေၾကာင္း `ကံ-ဒြါရ အဆံုးအျဖတ္´ကို ေပးခဲ့ဘူးသည္။ 

ဟသၤတၿမိဳ႕၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ စာသင္သား သံဃာေတာ္မ်ားအား စာေပပို႔ခ်၍ အားလပ္သည့္အခါ ၀ိပႆနာ တရားမ်ားကို ပြားမ်ားၿပီး ရံဖန္ရံခါ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေမးျမန္းေသာ အေမးပုစၧာ ျပႆနာတို႔ကို ေျဖၾကားေတာ္မူသည္။ ထို႔အျပင္ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ က်မ္းေပါင္း ၃၀-ေက်ာ္တို႔ကို ေရးသားျပဳစုေတာ္မူသည္ဟု သိရသည္။ က်မ္းမ်ားအနက္ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းသည္ အေက်ာ္ၾကားဆံုး က်မ္းျဖစ္ေလသည္။ လူႀကိဳက္အမ်ားဆံုးက်မ္း ျဖစ္ေလသည္။ 

 အဘယ္ေၾကာင့္ ေက်ာ္ၾကားလူၾကိဳက္မ်ား သနည္းဆိုေသာ္ လူအမ်ားနားလည္ လြယ္ေသာ ေ၀ါဟာရ စကားလံုးတို႔ျဖင့္ ျခယ္မႈန္း၍ ေရးသားပံုမွာ ျမန္မာဆံမႈ၊ ခန္႔ညားမႈ၊ ညက္ေညာမႈ၊ သေဘာနားလည္ လြယ္မႈ၊ ရြတ္ဖတ္ လြယ္မႈတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပသည္။ ၎အျပင္ `စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ အေျဖက်မ္း´သည္လည္း ပညာဗဟုသုတ စံုလင္၍ ပညာရွင္မ်ား ခ်ီးက်ဴးခံရသျဖင့္ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ က်မ္းပင္ျဖစ္သည္။

ဘ၀နိဂံုး

မည္မွ်ပင္ သီလႏွင့္ ျပည့္စံု၍ ပညာရွင္ႀကီး ျဖစ္ေသာ္လည္း သကၠရာဇ္ ၁၂၅၆ -ခုႏွစ္၊ သက္ေတာ္၇၇-ႏွစ္၊ ၀ါေတာ္ ၅၇-၀ါအရတြင္ ဘ၀တစ္ပါးသို႔ ပ်ံလြန္ေတာ္ မူရွာေလသည္။

ဆရာေတာ္ ျပဳစု ေရးသားေတာ္ မူခဲ့ေသာ က်မ္းစာမ်ား

၁။ ဓမၼဂန္ဖတ္စာႏွင့္ ပုရာဏ္က်မ္း ၁၉၁၁
 
၂။ ဒုဌဂါမဏိျပဇာတ္ ၁၉၀၅
 
၃။ ဝိမတိေစၽဒနီက်မ္း ၁၉၂၁
 
၄။ မဟာဝင္က်မ္း ၁၉၂၇
 
၅။ ဇိနတၴပကာသဏီက်မ္း ၁၉၅၁
 
၆။ စြယ္စံုေက်ာ္ထင္ အေျဖက်မ္း ၁၉၅၂
 
၇။ မေနာရထ ပူရဏီက်မ္း ၁၉၅၇
 
၈။ အေနာရထပူရဏီ သၿဂဳႋဟ္ခက္ဆစ္ (အလင္းျပအေျဖက်မ္း) ၁၉၅၇
 
၉။ ဘုရားကိုးဆူ ပူေဇာ္နည္း ၁၉၆၃
 
၁၀။ ပကိ႑ကနမကၠာရ အစိေႏၱယ်ႀကီး ၁၉၆၄
 
၁၁။ ကထိန္ အေမး အေျဖက်မ္းႏွင့္ အျခားက်မ္းမ်ား ၁၉၈၂
 
၁၂။ သံသယဝိေသာဓနက်မ္း ၁၉၈၂
 
၁၃။ ပဥၥာဗ်ာကရဏက်မ္း ၁၉၈၂
 
၁၄။ သဇၨနဝိလာသိနီ ၁၉၈၃
 
၁၅။ ဓမၼေဒသနာတရားစာ ၂၀၀၃
 
၁၆။ မဂၢလတၴဒီပနီနိႆယ -
 
၁၇။ သီလေဘဒပကာသနီက်မ္း -
 
၁၈။ ဒိဌိဒီပကက်မ္း -
 
၁၉။ နိဗၺာန္လမ္းျပက်မ္း -
 
၂၀။ သၿဂၤိဳဟ္နိႆဟသစ္ -
 
၂၁။ သဒၵါႀကီးနိႆဟသစ္ -
 
၂၂။ ဂႏၴဝံသနိႆဟသစ္ -
 
၂၃။ ကဗ်ာသာရတၴသဂၤဟက်မ္း -
 
၂၄။ ဝိနည္းငါးက်မ္း ပါဠိေတာ္နိႆယ -
 
၂၅။ ကဝိသာရဆန္းဋီကာနိႆယ -
 
၂၆။ က်ီးသဲေမတၲာစာ -
 
၂၇။ စစ္ကဲေမာင္ေတာ္ေလးေရစက္က် -
 
၂၈။ အနႏၱသုခဒီပနီ -
 
၂၉။ ဆပဥၥဂီတက်မ္း -
 
၃၀။ သုပိနာဈာယက်မ္း -
 
၃၁။ ဗုဒၶဝႏၵနာက်မ္း -
 
၃၂။ ဆုေတာင္း ၁၅ ဂါထာပါဠိ -
 
၃၃။ ပရိတ္နိဒါန္း -
 
၃၄။ မဟာရသပ်ိဳ႕ -

ကိုးကား 

၁။ဦးတင္ျမင့္ ေရး ျမန္မာ့႐ိုးရာ လူမႈေရး ပေဒသာ 

၂။ ျပန္ၾကားေရးႏွင့္ ျပည္သူ႔ ဆက္ဆံေရး ဦးစီးဌာန (႐ံုးခ်ဳပ္)၊ စာတည္းအဖြဲ႕ စုေဆာင္း ျပဳစုၿပီး ေ႐ႊဟသၤာ စာအုပ္တုိက္မွ ၂၀၀၆ ႏိုဝင္ဘာမွာ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့တဲ့ 'ႏွစ္ဆယ္ရာစု ျမန္မာ စာေရးဆရာမ်ားႏွင့္ စာစုစာရင္း (ဒုတိယတြဲ)'

 ေက်းဇူးရွင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ ေထရုပၸတၱိ မ်ားကို google မွရွာေဖြစုေဆာင္းကာ ျပန္လည္ တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

 http://buddhismworld.ning.com/profiles/blogs/6371237:BlogPost:230596