သုပၸဗုဒၶလူနူႀကီး ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ အဲဒါ သၾကားမင္းက ဆင္းလာၿပီးေတာ့ စမ္းတယ္။ ေဟ့ေကာင္ မင္း ႏူနာကို ငါေပ်ာက္ေအာင္ကုေပးမယ္။ ေနစရာအိမ္ရွိသလား၊ ႏူနာဆိုေတာ့
ဘယ္ရွိမလဲ၊ ဘယ္ရပ္ကြက္မွ လက္မခံၾကဘူး၊ တရားနာတာေတာင္ ဟိုး အစြန္အဖ်ားမွာ ကုတ္ၿပီး နာရတာ။ အဲဒီေတာ့ သၾကားမင္းက မင္းကို ေနစရာအိမ္နဲ႔ စည္းစိမ္ဥစၥာ အျပည့္ေပးမယ္။ ဘုရားကို ဘုရားမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာစမ္း။ ရားကို တရားမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာစမ္း။ သံဃာကို သံဃာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာစမ္း။ မင္း အဲဒီသံုးခြန္းကိုေျပာရင္ မင္းလိုခ်င္တာ အကုန္ေပးမယ္။
သပၸဗုဒၶကတရားနာၿပီး ေသာတာပန္ ျဖစ္ထားပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေသာတာပန္ဆိုတာဘာကိုေခၚတာလဲ။ ရိုးရိုးေလးမွတ္ထားပါ ဘုရားအဆံုးအမ ႏွလံုးသားထဲ ကိန္းသြားတာ ေျပာတာ။
သူ႕ကို သတ္ပစ္လိုက္လို႔လဲ ေသသာသြားမယ္။ သရဏဂံုမပ်က္ဘူး။ သူလုပ္ထားတဲ့ကုသိုလ္ကိုဖ်က္လို႔မရဘူး။ သူရထားတဲ့ မဂ္ကုသိုလ္ကို ဖ်က္ဆီးလို႔မရဘူး။ အဲဒီေတာ့ ေသာတာပန္ဆိုတာ
ဘုရားအဆံုးအမ ႏွလံုးသား(၀မ္း)ထဲ ကိန္းသြားတာ ရွင္းလား။
ဒါေၾကာင့္ ႏွလံုးသားထဲ ထည့္သြားၾကလို႔ေျပာတာ။ ခု ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျမင္ေနရ၊ ၾကားေနရတာ ဘုရားအဆံုးအမကို ပစ္ပစ္ခါခါ၊ ရက္ရက္စက္စက္ ပယ္ဖ်က္ရဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ေပါေနၿပီ။မ်ားေနၿပီ။ ဘုရားအဆံုးအမကို မထီမဲ့ျပင္ျပဳတဲ့သူေတြ မ်ားေနၿပီ။ အဲဒါကို ေခတ္ပ်က္လို႔ေခၚတယ္။ ေခတ္ပ်က္ထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ပါမသြားေစနဲ႔။ ဦးဇင္းကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ေရွ႕မွာ ဂတိေပးလိုက္မယ္ေနာ္၊ ေခတ္မကလို႔ ကမၻာပါပ်က္ပါေစ၊ ငါ့ရင္ထဲက သရဏဂံုေတာ့ အပ်က္မခံႏိုင္ဘူး။
ဘယ္ေတာ့မွ ဦးသုမဂၤလေၾကာင့္ဓမၼက အဓမၼမျဖစ္ေစရဘူး။ အဲဒါ အားလံုးရင္ထဲမွာ ရဲရဲရင့္ရင့္ ေဆာင္ထားလိုက္စမ္းပါ။ ေသရင္ တစ္ဘ၀တစ္သက္ပဲေသမယ္။ သရဏဂံုေတာ့ အပ်က္
မခံႏိုင္ဘူး။ အဲဒါ သုပၸဗုဒၶကို သိၾကားမင္းက ေလာကီစည္းစိမ္ေတြနဲ႔ ဆြဲေဆာင္တယ္။ သုပၸဗုဒၶဟာေသာတာပန္။ ဘုရားအဆံုးအမ ႏွလံုးသားထဲ ကိန္းသူျဖစ္ေတာ့ သတိလဲရွိတယ္။ ၀ီရိယလည္းရွိတယ္။ ပညာလည္းရွိတယ္။
သတိရွိတယ္ဆိုတာဘာလဲဆိုေတာ့ မေမ့မေလ်ာ့ေသာ သတိ၊ သရဏဂံုကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ေျပာၿပီဆိုရင္ ဒါဟာ သာသနာဖ်က္ပဲလို႔ သူသိတယ္။ ေနာက္ ၀ီရိယ၊ ရဲရင့္တဲ့ လံုလ၀ီရိယရွိေတာ့ဒီေကာင္ ဘာေကာင္လဲ၊ ငါ့ကို ဒီစကားလာေျပာတာ။ သာမန္ေကာင္ေတာ့ ငါ့ကို လာေျပာရဲမွာမဟုတ္ဆိုၿပီး ေသခ်ာၾကည့္တယ္။ သတိလည္းရွိ၊ ၀ီရိယလည္းရွိ၊ ပညာလည္းရွိေတာ့ ဆင္ျခင္ၿပီးသိတယ္။ ဟဲ့ေကာင္ သိၾကား မင္းေျပာတဲ့ ငါးပါးအာရံုကာမဂုဏ္ဆိုတာ ဘာတစ္ခုကိုမွ ကိုယ္ပိုင္မဟုတ္ဘူး။ ငါ့မွာ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ သဒၶြါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟီရိ၊ ၾသတၱပၸ သူေတာ္ေကာင္းရတနာ ခုႏွစ္ျဖာ အျပည့္ကိန္းေနတဲ့ သူကြ။ ဟု ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
{ သာသနာေတာ္ႏွစ္၊ ၂၅၅၅ ခု၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၄ ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ ၁၂ ရက္၊
ႏွစ္ဆန္း ၂ ရက္ေန႔။ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ ၁၈ ရက္ေန႔၊ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္ ဖန္ခါးကုန္းေက်းရြာ၊ သုဒၶ၀ိပႆ နာေက်ာင္းတိုက္အတြင္း မဟာသႀကၤန္အထူးတရားစခန္း တရားပြဲ၌ ဆရာေတာ္ဥဴးသုမဂၤလ(ဒယ္အိုးဆရာေတာ္)ေဟာၾကားေသာတရားေတာ္
မွ ေကာက္ႏုတ္ေရးသားပူေဇာ္ပါသည္။ }
(မွားယြင္းမွဳမ်ားရွိေသာ္ အစဥ္သနားေသာအားျဖင့္ သည္းခံခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ ဦးခိုက္ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္ဘုရား)
“ဆုေတာင္းပတၱနာ”
ဓမၼဒါန၊ ဤပုညေၾကာင့္၊
ဘ၀သံသရာ၊ ေနာင္ျဖစ္ရာ၌၊
ပညာထူးခၽြန္၊ ျမင့္ကဲလြန္လ်က္၊
အမြန္ခ်မ္းသာ၊ နိဗၺဴတာကို၊
လ်င္စြာရေစ၊ ေတာင္းဆုေျခြသည္၊
မေသြျပည့္၀ပါေစေသာ္။ ။
ဦးသိန္းေ၀။
http://www.damanady.tk/ (ဓမၼနဒီ)တြင္လည္း ဖတ္ရွဳႏိုင္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment