အာရံုေတြနဲ႔ ႀကံဳတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္သာ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလ႔က်င့္ရမည့္ အခ်က္ ( ၄) ခ်က္

အာရံုေတြနဲ႔ ႀကံဳတိုင္း ကုသိုလ္စိတ္သာ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေလ႔က်င့္ရမည့္ အခ်က္ ( ၄) ခ်က္  

(၁ ) Determination " နိယမိတ "

ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ကို ေဆာက္တည္ထားရမယ္။ကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ေစရမယ္
ဆိုတဲ႔ စိတ္ဓာတ္ထားရမယ္။
ဘယ္အာရံုေတြ႔ေတြ႔ အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစရဘူး။ ကုသိုလ္ပဲ ျဖစ္ေစရ
မယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ရဲ႕ resolution ေပါ႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ရွိရမယ္။
ဒါကို စာေပမွာ " နိယမိတ " လို႔ ေခၚတယ္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲက သတ္မွတ္
ဆံုးျဖတ္ထားတာ။

 
( ၂) Inclination " ပရိဏာမိတ "

ကိုယ့္စိတ္ကေလးက အၿမဲပဲ ေကာင္းတဲ႔ ဘက္ကို ညႊတ္ကိုင္းေအာင္
ေလ႔က်င့္ေပးထားရမယ္။ အၿမဲတမ္း စိတ္ကို ကုသိုလ္ဘက္ ညႊတ္ေန
ေအာင္ လုပ္ေပးထားရမယ္။

( ၃) Attention " အာဘုဇိတ "

နွလံုးသြင္းျခင္း၊ ကုသိုလ္ဘက္က လွည့္ေတြးတယ္။ ဘယ္ေတာ႔ျဖစ္ျဖစ္
အျပစ္ကင္းတဲ႔ ဘက္က ေတြးတယ္။ ေကာင္းတဲ႔ဘက္က နွလံုးသြင္း
တယ္။ " ေယာနိေသာမနသိကာရ "

(၄) Practice " သမုဒါစာရ "

အေလ႔အက်င့္၊ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ အေလ႔အက်င့္ ရေနျခင္း။ ဆိုပါစို႔။
ပန္းေတြ႔တဲ႔အခါ ဘုရားပန္း အၿမဲတင္ေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ဟာ
ပန္ဦးမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူးမရဘူး။ ဘုရားပန္း လွဴဦးမွပဲ ဆိုတဲ႔ စိတ္ကူး
ရတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔တုန္းဆိုေတာ႔ သူ႔အေလ႔အက်င့္က ပန္းလွဴတဲ႔
အေလ႔အက်င့္ ရၿွိပီးသား။ ေခါင္းေပၚမွာ ပန္တဲ႔ အေလ႔အက်င့္ ရွိတဲ႔
ပုဂၢိဳလ္က ပန္ဖို႔ပဲ စိတ္ကူးမွာပဲေလ။ အဲဒါအေလ႔အက်င့္လို႔ ေခၚတယ္။
အဲဒီအေလ႔အက်င့္ေလးေတြကလည္း အင္မတန္မွ အေရးႀကီးတယ္။
အဲဒီထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုးကေတာ႔ Attention ပဲ။ " ေယာနိေသာ
မနသိကာရ " က အေရးႀကီးဆံုးပဲ။ ကုသိုလ္ျဖစ္ဖို႔ရာ အတြက္ အာရံုက
ေတာ႔ ဒါပဲ။

- အဂၢမဟာပ႑ိတ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ ( Ph.D )